"Εκείνη την νύχτα άδειασα τόσο, που όταν μου πέταξαν το μαχαίρι δεν βρήκε πουθενά να καρφωθεί" Τ. Λειβαδίτης  

Ένα αίσθημα που το έχουν νιώσει πολλοί, το θυμούνται λίγοι, το διαχειρίστηκαν ελάχιστοι!

Έχεις δει τον εαυτό σου πιο διάφανο, πιο άυλο από ποτέ;;

Έχεις νιώσει πως ίσως κάποιες φορές να θες τόσο πολύ να είσαι τόσο διακριτική παρουσία στον χώρο που να περνάς και μέσα από τοίχους. Διάφανος να μην σε βλέπει κανείς!

Να κάνεις ανενόχλητος τις βόλτες σου .. Γιατί αν σε δουν μόνο σου, θα υποθέσουν πως είσαι θλιμμένος, απογοητευμένος ...


Κι όμως επιστρέφει για να σου πει πως σε εγκατέλειψε γιατί ήσουν με άλλον, γιατί δεν ήθελε να τον κοροϊδεύεις, γιατί οι αναμνήσεις σας ήταν τόσο ισχυρές που τον πονούσαν.
Σκεφτόσουν και μέσα σου έλεγες: πως να ένιωθε άραγε εκείνος για μένα, όταν σκεφτόταν πως με φιλούσε άλλος, με άγγιζε άλλος;;

Ήταν μια από αυτές τις όμορφες βραδιές που έχεις γελάσει και έχεις περάσει υπέροχα με τους φίλους σου και όταν επιστρέφεις σπίτι απλά γδύνεσαι και πέφτεις στο κρεβάτι! 

Τηλεφώνησε ... και ενώ είχες ξεχάσει τα πάντα επέστρεψε για να σου υπενθυμίσει πως ένιωσες τότε... τότε που άκουσες πως σε εγκαταλείπει. Σε εγκαταλείπει γιατί δεν αντέχει μακριά σου, γιατί εσύ είσαι με άλλον και εκείνος ... εκείνος με άλλες! 

Κάθε φορά που σκεφτόσουν τα χείλη του πάνω στα δικά σου, καιγόσουν. Κάθε ανάμνηση του αγγίγματος του σε έκανε να ανατριχιάζεις. Όλο αυτό το πάθος είχε τον θρόνο του στο μυαλό σου, στο σώμα σου ... δεν σε άφηνε να κοιμηθείς τα βράδια! Ξυπνούσες με την ίδια σκέψη, την ίδια δίψα και πείνα, κάθε μέρα κι εκείνος ... Κι εκείνος ήταν εκεί για να σου υπενθυμίζει πως νιώθει το ίδιο. Άλλα όχι μόνο για σένα! 

Εκείνη τη νύχτα λοιπόν, έμαθες αυτό που σου χάρισε έναν μικρό θάνατο. Μια σφαίρα στην καρδιά που την έκανε να σπάσει σε εκατομμύρια μικρά κομματάκια! 

Διαλύθηκες και το σώμα σου έπεσε μόνο και αβοήθητο στο πάτωμα .. Για την ψυχή σου όμως ήταν ο πιο γλυκός της θάνατος. Θα ήθελε να πεθάνει ξανά και ξανά για εκείνον. Της χάρισε αυτό το όμορφο χαμόγελο της πληρότητας. Είχε τόσο γλυκιά γεύση η καταστροφή για εκείνη. 

Ήταν τόσο λυτρωτικό .. Τα μάτια σου πλημμύρισαν από δάκρυα, η σιωπή έσπασε από τους λυγμούς σου. Θρηνούσε η ψυχή σου γιατί έχασε τον έρωτα της, εκείνο το κομμάτι που την ολοκλήρωνε αν και ποτέ δεν ήταν το ιδανικό. Ο θρήνος είχε εξίσου γλυκιά γεύση ... 

Πώς η σκληρή αλήθεια μπορεί ταυτόχρονα να είναι θάνατος και ευλογία;; 

Πως το να νιώθεις σπασμένη, διάφανη να σε γεμίζει ευχαρίστηση; Γιατί νιώθεις αυτή την ηδονή όταν πια τίποτα δεν μπορεί να σε αγγίξει; Γιατί να νιώθεις ευτυχισμένη όταν μέσα σου δημιουργείται και μεγαλώνει ένα κενό;; 

Επέστρεψε... επέστρεψε και ζήτησε συγγνώμη επειδή σε άφησε ενώ σε χρειαζόταν περισσότερο απο κάθε τι. Απολογήθηκε που σε άφησε να του φύγεις τόσο απλά και σε πόνεσε τόσο πολύ. 

Δεν ήξερε πως για σένα ήταν ο πιο γλυκός και υπέροχος πόνος. 

Γιατί δεν σε ευχαριστεί το γεγονός ότι γύρισε για σένα;; έχεις αναρωτηθεί ποτέ ... 

Γιατί το μαχαίρι στην πληγή έχει τόσο υπέροχη αίσθηση που σε κάνει να θέλεις να το στρίβεις και να πονάς περισσότερο;; 

New day , new life ... 

Το να ξυπνάς μια μερα και να συνειδητοποιείς πως καταστράφηκε κατι πολυ ομορφο στη ζωή σου σε κλάσμα τα δευτερολέπτου ειναι πράγματι παρά πολυ σκληρό . 

Αν το καλο σκεφτείς ομως αυτο που πονάει θανάσιμα ειναι μια λέξη ... 

Το "γιατι" ! 

Πως ένας άνθρωπος μπορεί άραγε να ζήσει χωρίς καρδιά; 

Εγω ξυπνησα και ένιωσα σαν να μου ξεριζώνουν την καρδιά μου , μεσα μου κενή και άδεια ... 

Ένιωσα πως όλα οσα πίστευα , ηθελα , λάτρευα , αγαπούσα ηταν ενα τιποτα ! 

Τι πονάει περισσότερο τελικά; Ο χωρισμός ως γεγονός ή οι λόγοι ; 

Ο ευκολότερος χωρισμός μου , μου το έκαναν τοσο εύκολο που δεν χρειάστηκε να νιώσω μίσος για κανεναν , ουτε απέχθεια , ουτε θυμό ... 

Μονο λύπη .. Λυπαμαι ορισμένους ανθρώπους που ζηλεύουν και καταστρέφουν ανθρώπους που αγαπούν , λυπαμαι εκείνους που βασίζονται σε ψεύτικα γεγονότα και δεν πιστεύουν οσα έχουν βιώσει ! 

Λυπαμαι εκείνον που επιλέγει να αφήνει τον άνθρωπο του για ενα ψέμα ! 

Ίσως τελικά δεν ειναι αρκετό ενα συγκεκριμενο χρονικά διάστημα ώστε να καταλάβεις αν κάποιος υποκρίνεται .. Η καθημερινότητα , το "μαζι συνέχεια" δεν αρκεί για να δεις στην ψυχή ενός ανθρώπου , ενός δειλού και αδύναμου ανθρώπου ... 

Η συναισθηματική φόρτιση και η απειλή της απώλειας σε προκαλούν να πέσεις στην παγίδα του "σε παρακαλώ θα το προσπαθήσουμε " "μη φεύγεις σε αγαπάω δεν μπορώ χωρίς εσενα " . Σε οδηγούν στο να πέσεις στο χαμηλότερο επίπεδο αλλα , τι γινεται εκει; Επιστρέφεις στον εαυτό σου να χάσει την αξιοπρέπεια του; 

Φυσικά και οχι οταν εισαι πληγωμένος και χτυπημένος , οταν σου ξεριζώνουν την καρδιά και σου σπάνε σε εκατομμύρια κομμάτια την ψυχή , αυτο ειναι το μονο που σε μένει για να σταθείς στα ποδια σου και να το παλέψεις . 

Οχι ειπα θα το αντέξω , θα ειμαι καλα , δεν αξίζει! 

Έχασα τον ύπνο μου , έψαχνα γιατι , έψαχνα τρόπους να τα αλλάξω όλα , δεν έτρωγα , δεν τρωω ,δεν κοιμάμαι ...δεν νιώθω ! 

Αυτο με τρομαζε πολυ περισσότερο , με σκότωνε , μου έπαιρνε στην τελευταία μου πνοή για ζωή ... 

Δυο μερες μετα , σημερα , βρέθηκα να ειμαι τοσο ήρεμη και ευτυχισμένη , ευλογημένη , οχι γιατι έχασα κατι ή ξέφυγα απο κατι που στην πραγματικότητα με κατέστρεφε , μου ρουφούσε το αίμα , αλλα γιατι έφτασα να εχω τόσες πολλες και όμορφες αναμνήσεις . 

Δεν μπορώ να αφήσω αυτόν τον θησαυρό να χαθεί για 2 ωρες τρέλας , έντασης και απελπισίας . 

Δυο μερες τωρα κοιμάμαι και στον ύπνο μου τινάζομαι , νιώθω πως κατι με πνίγει δεν μπορώ να ανασάνω , κάποιος με πνίγει ! 

Πετάγομαι συνεχώς αλλά οταν ξυπνάω δεν θυμάμαι τιποτα πια . 

Οι φίλοι μου φοβούνται που καμία φορα αγρυπνούν δίπλα μου , με προσέχουν με στηρίζουν αλλα δεν έχουν καταλάβει πως χάρη σε αυτούς μόλις δυο μερες μετα , δεν χρειάζομαι καμία στήριξη ! 

Οτι σε πληγώνει σε κάνει πιο δυνατό λένε , πράγματι .. 

Σε κάνει να βλέπεις οτι κάποιοι άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δεν αξίζουν τιποτα απο εσενα , σε κάνει να διακρίνεις τον αυτόνομο άνθρωπο , με προσωπικότητα απο εκείνον που επηρεάζεται απο κάποια μούλικα ! 

Ποσο λυπηρό άραγε να εξαρτάσαι απο το τι θέλουν οι άλλοι για εσενα , ποσο λυπηρό να απορρίπτεις την ίδια σου την επιλογή .

Ποσο λυπηρό και αξιολύπητο να καταστρέφεις την ευτυχία σου επειδή σου εμφύσησαν την ιδέα πως εχεις αλλάξει , πως εισαι αλλιως . 

Στη σχέση προσαρμόζεσαι απλα , δεν αλλάζεις . 

Και ποιος αφήνει τον άνθρωπο του τοσο εύκολα και ξεχνάει εν μια νυκτι τους μήνες που ζήσατε μαζι . 

Ο άνθρωπος που σου λέει "δεν αντεχω μακριά σου ουτε λίγες ωρες , δεν μπορώ χωρίς εσενα , δεν θέλω να χωρίσουμε ποτε θέλω να ειμαι μαζι σου " "εισαι η πριγκίπισσα μου , η βασίλισσα  της καρδιάς μου , νιώθω τοσο τυχερός που ειμαι μαζι σου" " σε αγαπω " " σε νοιάζομαι " "εισαι η ηλιαχτίδα μου" ειναι ο ίδιος άνθρωπος που σου λέει ξαφνικά μεσα σε 2 ωρες αποφάσεων " χάθηκα , δεν ειμαι ο εαυτός μου , μου είπαν πως εχω αλλάξει " .

Αν δεν ειναι λυπηρό τοτε τι; 

Η αληθεια ειναι πως το κάνει τοσο εύκολο , αυτο το ψέμα το κάνει εύκολο αλλα η αρχική έξαρση συναισθημάτων σε τυφλώνει ! 

Μου το έκαναν τοσο εύκολο αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά αναρωτιέμαι γιατι δεν έφυγα πιο νωρίς οταν τα σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια τους εκαιγαν την ψυχή μου .. 

Έκανα υπομονή γιατι ήμουν ερωτευμένη. 

Αλλα μεχρι εκει !

Για μένα εχεις πάρει τη θέση σου στο μυαλό μου και στην καρδιά μου . 

Ετσι πρεπει να γίνει είπες και εχεις δίκιο . 

Πρεπει να γίνει , αφήνεις τα παντα στην άκρη και ... Αναπνεεις , νιώθεις γεμάτη , δεν πονας .. 

Ειναι άσχημο να πονας ! 

Αφήνεις το βαρίδι στην άκρη και προχωράς ελεύθερος . 

Αφήνεις τα παντα στο παρελθόν και μαθαίνεις να συνυπάρχεις με αυτο! 

Ετσι μπορεις να λες , ναι ειμαι καλα ! 

Οι άνθρωποι ειναι περίεργα όντα , πολύπλοκα . Γι αυτο , το να ψάχνεις το γιατι ειναι ανούσιο , ανώφελο ... 

Απλα σέβεσαι την επιθυμία τους να καταστρέψουν τον εαυτό τους ! 😊 

Ετσι ξεκινάει μια νεα ζωή , ενα νέο κεφαλαιο ... 

Όλα ξανά απο την αρχή , αλλα σωστά αυτή τη φορα ! 

Καλώς ήρθες πισω. Καλώς ήρθες στη ζωη! 🙏