"..Απογοήτευση.."

Η απογοήτευση είναι ... είναι ένα περίεργο συναίσθημα! Άλλοτε έντονο , άλλοτε δεν το νιώθεις ..απλά το προσπερνάς!
Γιατί όμως απογοητευόμαστε;;
Και γιατί οι άλλοι επιλέγουν να μας απογοητεύουν;;
Η αλήθεια είναι πως ... η αλήθεια είναι πως το αν θα απογοητευτούμε οφείλεται κατά κύριο λόγο σε εμάς τους ίδιους!!!
Όταν λοιπόν έχεις υψηλές απαιτήσεις απο ανθρώπους που δεν μπορούν να συ δώσουν πολλά , τότε λογικό να απογοητεύεσαι με αυτά που λαμβάνεις ...
Όταν όμως σου υπόσχονται πολλά ,που τελικά δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τότε ..;
Ποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης;;
Τελικά ότι και να λέμε , εμείς ευθυνόμαστε κατα κύριο λόγο ..γιατί εμείς επιτρέπουμε στους άλλους να μας απογοητεύσουν!! είτε έχοντας πολλές προσδοκίες είτε δείχνοντας τυφλή εμπιστοσύνη είτε επειδή δεχόμαστε τα πάντα και κάνουμε πολλή υπομονή!!
Έτσι είναι ..στις ανθρώπινες σχέσεις δεν χωράει η λογική!
ότι και αν λέμε ΠΑΝΤΑ υπερισχύει το συναίσθημα!
Γιατί αυτό είναι που οδήγησε στην δημιουργία τους ... η αμοιβαία συμπάθεια , η ανταλλαγή έντονων βλεμμάτων ...ένα χαμόγελο!
Δίνεσαι , ανοίγεσαι , εμπιστεύεσαι , αποδέχεσαι , εκδηλώνεσαι , επενδύεις συναισθηματικά !
Αγαπάς ... και όταν αγαπάς αρχίζεις να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα!
Παραβλέπεις καταστάσεις φαινομενικά ανούσιες , γεγονότα , σημάδια που σου δείχνουν οτι η απογοήτευση ...πλησιάζει!
Και όσο περισσότερο πλησιάζει , τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε γιατί αρνούμαστε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα... βολευόμαστε σε αυτό που μας "ταιριάζει" περισσότερο!
Σε αυτό που δεν μας στεναχωρεί ούτε μας πληγώνει ...
Τελικά η αγάπη έχει πολλές διαστάσεις ... δεν μπορεί κανείς να την καθορίσει ή να δώσει έναν απόλυτο ορισμό ...
Ο καθένας μας ξεχωριστά χαρακτηρίζει την αγάπη με μια λέξη ...μία απο αυτές είναι και η απογοήτευση!!
Απογοήτευση γιατί δίνεις ,δίνεις ,δίνεις ...χωρις να περιμένεις να πάρεις!
Μέσα σου βαθιά όμως ελπίζεις να πάρεις ...
γιατί όπως μου είχε πει και ένας καλός μου φίλος ... σε μια σχέση υπάρχει ένα κουβάρι ... όταν , λοιπόν , ο άλλος το τραβάει , το τραβάει , το τραβάει μαζεύει μεγάλο μέρος του ..κι εσύ που δίνεις μένεις με την άκρη ...μετά αρχίσεις να τραβάς κι εσύ και στο τέλος καταλήγει να κόβεται το νήμα!Εσύ μένεις με ένα πολύ μικρό κομμάτι του ..γιατί είχες συνηθίσει αν δίνεις χωρίς να παίρνεις και πλέον δεν σου κάνει εντύπωση ...απλά δεν πήρες τίποτα όπως και πριν!
ο άλλος όμως εκτός απο όλα όσα πήρε απο σένα , φορτώθηκε και το υπόλοιπο κουβάρι ...
Όταν έχεις συνηθίσει να παίρνεις πολλά φορτώνεσαι και τις τύψεις ,αν φυσικά έχεις συνείδηση.
Και οχι μόνο τις τύψεις αλλά και τις ευθύνες ...
Πως μπορείς να ζεις έτσι;;
Ξέρεις ..είναι προδοσία να φεύγεις στα δύσκολα!

"... Φοβάμαι μήπως συνηθίσω έτσι. Πάντα απο μακριά να σ'αγαπώ... "

Με αφορμή τους στίχους του Σεφέρη άρχισα κι εγώ να αναρωτιέμαι ....κι αν συνηθίσω έτσι ..να σε αγαπώ απο μακριά;; 

πολλοί άνθρωποι ερμηνεύουν τον στίχο ενός ποιήματος με τον δικό τους τρόπο ... 

Ανάλογα με το τι τους θυμίζει..που τους οδηγεί συνειρμικά! 

Εμένα λοιπόν με οδήγησε σε προσωπικά βιώματα! στη δική μου ξεχωριστή περίπτωση!! 

Νομίζω πως όλοι μας έχουμε βιώσει κατι ανάλογο ..σχέση εξ'αποστάσεως ...

Γνωρίζεις ένα άνθρωπο τις καλοκαιρινές σου διακοπές , τυχαία σε ένα τρένο , σε ένα λεωφορείο , σε ένα αεροδρόμιο ..στο cafe που συνηθίζεις να πηγαίνεις κάθε μέρα ..όπως και εκείνος! 

Σε μέρη οπού εσύ και κάποιο ελάχιστοι άνθρωποι πηγαίνετε καθημερινά ...

Πιάνεις κουβεντούλα , μοιράζεσαι κοινές εμπειρίες και ενδιαφέροντα ως που φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ...Και αποφασίζεις τελικά πως θέλεις να τον ξαναδείς .. κι έτσι κανονίζεις μια επόμενη συνάντηση ... 

και αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια μέχρι που ..πρέπει να επιστρέψεις απο τις καλοκαιρινές σου διακοπές ή μέχρι που μαθαίνεις πως ..σας χωρίζουν τελικά πολλά χιλιόμετρα! 

Πως το αντιμετωπίζεις αυτό ..πως όταν με έναν άνθρωπο έχεις δεθεί τόσο πολύ και περνάτε τόσο καλά;; 

Πως να αφήσεις κάποιον που ίσως και να είναι ο άνθρωπος σου; 

Στην αρχή ο ενθουσιασμός σε κάνει να πιστεύεις πως ναι ..θα μπορέσεις να έχεις μια σχέση ακομη και απο απόσταση!! τα όνειρα που έκανες , οι στιγμές έρωτα που έζησες  , το πάθος που ένιωσες , τα υπέροχα βράδια που έγινες ένα με εκείνον τον ξεχωριστό άνθρωπο , τα όμορφα πρωινά που ξυπνήσατε μαζί  σε γεμίζουν ευχάριστα συναισθήματα που σου δίνουν με τη σειρά τους δύναμη να συνεχίσεις αυτή τη σχέση ακόμη και υπο αυτές τις συνθήκες! 

όταν όμως δεν έχεις ζήσει τόσα με κάποιον άνθρωπο πως μπορείς να δεθείς μαζί του και να αποφασίσεις να κάνεις αυτή τη σχέση;; όταν οι κοινές σας στιγμές είναι ελάχιστες ..;; πως ;; 

Κι όμως ..κάποιες φορές γνωρίζεις κάποιον και δεν προλαβαίνεις να αποκτήσεις κοινές εμπειρίες μαζί του..δεν έχεις κάτι που να σε δένει αρχικά ...

Αλλά μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις σχέση ..Γιατί;; 

Τελικά οι κοινές εμπειρίες δεν αποκτιούνται πάντα απο την άμεση επαφή ...

Είναι τα μηνύματα που έχετε ανταλλάξει , οι ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο , τα βλέμματα γεμάτα πόθο και επιθυμία στο skype ... πόσο δύσκολο να το καταλάβει ο ανθρώπινος νους ...κι όμως οι αντιδράσεις που προκαλούνται όταν κάποια βλέμματα συναντιούνται -έστω κι έτσι- είναι μοναδικές! ή μάλλον όχι ..είναι εκρηκτικές ... σαν τα πυροτεχνήματα που φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό! 

Είναι η αναμονή που υπάρχει για συνεύρεση των δύο αυτών ανθρώπων που η μοίρα επέλεξε να τους ενώσει με αυτό τον τρόπο ... είναι η αστείρευτη επιθυμία για να τον αγγίξεις ..να φιλήσεις τα χείλη του να νιώσεις τον χτύπο της καρδιάς του ...να γίνετε ένα ...ένα με αυτό τον άνθρωπο που επικοινωνείτε εγκεφαλικά!! 

Στην αρχή ο ενθουσιασμός σε ωθεί στο να αντέξεις και να περιμένεις μέχρι να τον δεις ..μετά όμως , καθώς περνούν οι μέρες;; τι γίνεται;; 

Σε κατακλύζει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα .. ο φόβος , η αμφιβολία ... και η ανασφάλεια! 

Και έρχομαστε στα λόγια του Γ.Σεφέρη ... αναρωτιέσαι "κι αν τελικά συνηθίσω να σε αγαπώ έτσι απο μακριά;; " τότε τι;; 

Κι αν δεν αντέξω και τα διαλύσω όλα ;; 

Σκέφτεσαι , σκέφτεσαι αλλά δεν οδηγεί πουθενά ... 

Πολλές φορές είναι ανάγκη ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ... 

και να πράττεις ..απλά να πράττεις αυτό που θεωρείς πως θα σε κάνει ευτυχισμένο ...

να θυσιάζεις πράγματα , να μοιράζεσαι , να ανοίγεσαι και το πιο σημαντικό ...ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ ..να ζεις !!!! 

Ποιος είπε πως τα πράγματα είναι απλά;; ποιος είπε πως όλα έρχονται όπως τα θέλουμε χωρίς καν να προσπαθήσουμε και να παλέψουμε γι αυτά;; 

Όχι ...το θέμα δεν είναι "να ζεις ανώδυνα" ... το θέμα είναι να ζεις ευτυχισμένος ...

και η ευτυχία δεν βρίσκεται στις τέλειες σχέσεις , στα ισορροπημένα συναισθήματα κλπ .... 

αλλά στα απλά, μικρά, καθημερινά πράγματα που προσπερνάμε! στα πεταχτά φιλιά, τις σφιχτές αγκαλιές , τα πονηρά χαμόγελα , τα κρυφά βλέμματα , τους καυγάδες για χαζούς λόγους , τις ψιθυριστές "συγγνώμες" , τα μηνύματα που περιέχουν μια απλή "καλημέρα" , το "ανησυχώ" , σε αυτό το "θέλω να σε δω" που σημαίνει "μου λείπεις  και σε αυτό το σιωπηλό "σ'αγαπώ" ... που δεν λέγεται με το στόμα αλλά ...με τα μάτια! 

Πλέον τελείωσαν οι πανελλήνιες ...
συνειδητοποιώ πως τελικά όλοι είχαν δίκιο ..δεν ήταν τίποτα παρά ένα 3ώρο διαγώνισμα!!
πολύ απλό!!
Τώρα λοιπόν που έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο σκέφτομαι τα όνειρα που έκανα στην αρχή της τελευταίας μου σχολικής χρονιάς ... έπειτα οδηγήθηκα σε έναν σύντομο απολογισμό...
Μεγαλώνω ... δεν είμαι πια το 8χρονο κοριτσάκι που ανυπομονούσε για την επόμενη σχολική χρονιά..
είμαι ένα 18χρονο κορίτσι που κάνει όνειρα για την νέα της ζωή!!
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν έχουν βγει ακόμα...έτσι έχω ακόμη λίγο χρόνο να ονειρεύομαι ελεύθερα!
Να σκέφτομαι όλα όσα θέλω να κάνω στη ζωή μου ...
έτσι λοιπόν άρχισα να κάνω σχέδια ...σκεφτόμουν πως θα ήθελα να είναι το πρώτο δικό μου σπίτι ...πως θα ήθελα να το βάψω , να το διακοσμήσω  ...
Έπειτα συνέχισα σκεπτόμενη τις στιγμές που επρόκειτο να ζήσω με τους φίλους μου... τις μέρες που θα μαγειρεύουμε μαζί , θα πίνουμε , θα βγαίνουμε , θα τρέχουμε σε συναυλίες , θα κλαίμε για χωρισμούς , θα πηγαίνουμε για ψώνια ... τις μέρες που θα επιστρέφω κουρασμένη απο την δουλειά μου και θα βρίσκω σπίτι μου μια ...... μια ζεστή αγκαλιά απο τον αγαπημένο μου ...
από ένα υπέροχο άνδρα!! Βόλτες στα όμορφα σοκάκια ,στο Θησείο ,στην Πλάκα ... αγκαλιές στη μέση της πλατείας Συντάγματος ...έτσι γιατί ήθελα απλά να σε αγκαλιάσω!
Συνέχισα να σκέφτομαι και να χάνομαι όλο και περισσότερο σε αυτές τις υπέροχες σκέψεις ....
Μέρες που επρόκειτο να ζήσω με την αδερφή μου ..με πολλούς απο τους ανθρώπους που αγαπώ και μου λείπουν αυτή τη στιγμή!!
Πόσο όμορφα ακούγονται όλα αυτά...παραμυθένια !!!
Τότε όμως μια άσχημη εικόνα κατέκλυσε το μυαλό μου... η ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων..
ίσως τότε να γκρεμιστούν όλα μου τα όνειρα...ίσως όμως να πραγματοποιηθούν...
Δεν ξέρει κανείς πως τα φέρνει η ζωή!!!! Απλά να ... όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει ...
πως όμως να μην κάνουμε σχέδια για το μέλλον μας ..να μην έχουμε ένα πλάνο;; μια βάση;;
Και κατάλαβα πως τελικά το μόνο κοινό που είχα με εκείνο το 8χρονο κοριτσάκι είναι ...τα όνειρα !!! ποτέ δεν σταμάτησα να κάνω όνειρα ... όσα χρόνια και αν περάσουν τα όνειρα , παραμένουν όνειρα!!!
Και που ξέρεις ..ίσως και να καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε - με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- ...