new life;!

Καινούρια ζωή στα 18! Ακούγεται όντως λίγο περίεργο ... τι θα πει "καινούρια ζωή" ;
και αυτή που ζούσες εδώ και 18 χρόνια τι απέγινε; Τι άλλαξε , τι επρόκειτο να αλλάξει;!
Κάνεις ένα "restart" και αρχίζεις να ζεις τα πάντα απο το μηδέν ;;
όχι φυσικά!
Υποτίθεται πως μετά το τέλος των μαθητικών σου χρόνων και τη μέρα της ενηλικίωσης σου είσαι ένας ώριμος άνθρωπος έτοιμος να ανεξαρτητοποιηθείς!
Ψάχνεις νέο σπίτι , εγκλιματίζεσαι στα νέα δεδομένα , νέοι φίλοι, έρωτες , χαμόγελα , νέος κύκλος απογοητεύσεων , επιτυχιών!
Στην ουσία όμως δεν ξεκινάς μια καινούρια ζωή ..απλά βλέπεις με διαφορετική οπτική όσα σου συμβαίνουν!
Μπήκα στη σχολή που επιθυμούσα και στην αγαπημένη μου πόλη! την Αθήνα!
τη μέρα που το έμαθα έβαλα τα κλάματα γιατί έτσι ένιωσα πως ανταμείφθηκαν οι κόποι μου!
Τα δύσκολα όμως άρχισαν αργότερα ..όταν έπρεπε να βρω το δικό μου σπίτι και να το εξοπλίσω όπως θα'πρεπε! Το ψυχοφθόρο στην όλη διαδικασία δεν είναι το να βρεις πράγματι το σπίτι και να τρέξεις για τα έπιπλα κλπ ...αλλά το γεγονός ότι συνειδητοποιείς πως έχεις περισσότερες υποχρεώσεις , ευθύνες ..θα ζεις μόνος σου πλέον σε ένα άδειο σπίτι!
Ναι οι φίλοι παίζουν μεγάλο ρόλο και είναι ευλογία .. πως όμως θα καλύψουν το κενό της ήδη υπάρχουσας καθημερινότητας σου;
Ενώ βρίσκομαι ακόμη στη φάση της προσαρμογής , νιώθω καθημερινά τη διάθεση μου να αλλάζει όλο και πιο συχνά! Σκέψεις , συναισθήματα , όνειρα , φόβοι , ευθύνες, επιθυμίες όλα έγιναν ένα κουβάρι στο μυαλό μου! νιώθω ήδη κουρασμένη και είμαι μόλις 18!
Αυτό που ευχόμουν να συμβεί και προσευχόμουν γι αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα!
αυτό που αρχικά με έκανε ευτυχισμένη μου δημιουργεί πλέον αμφιβολίες , ανασφάλειες!
ίσως τελικά να η μεγαλώνουμε μετά τα 18 ...ίσως να μας παίρνει περισσότερο χρόνο απ'όσο είχαμε υπολογίσει!
Οι άνθρωποι , λένε , πως είναι φτιαγμένοι για να προσαρμόζονται σχετικά εύκολα στα νέα δεδομένα! Τότε γιατί όλα μοιάζουν τόσο δύσκολα και στραβά;!
ίσως τελικά να είναι πράγματι μια νέα αρχή ... σα να κάνουμε τώρα τα πρώτα μας βήματα!
απλά αυτή τη φορά δεν έχουμε τη μητέρα μας να μας στηρίζει! σηκωνόμαστε μόνοι , όντας πιο δυνατοί , και αν πέσουμε δε γίνεται να βάλουμε τα κλάματα -αυτή είναι μια ακόμη διαφορά- αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε πιο σκληρά!
Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως πρόκειται περί αναγεννήσεως ...
Μαθαίνεις πλέον να φροντίζεις τον εαυτό σου χωρίς τη βοήθεια κανενός!
Όσο για τις υποσχέσεις που σου δόθηκαν ; μη βασίζεσαι σε αυτές γιατί ....πολλές φορές ξεθωριάζουν και χάνονται !!

"..Απογοήτευση.."

Η απογοήτευση είναι ... είναι ένα περίεργο συναίσθημα! Άλλοτε έντονο , άλλοτε δεν το νιώθεις ..απλά το προσπερνάς!
Γιατί όμως απογοητευόμαστε;;
Και γιατί οι άλλοι επιλέγουν να μας απογοητεύουν;;
Η αλήθεια είναι πως ... η αλήθεια είναι πως το αν θα απογοητευτούμε οφείλεται κατά κύριο λόγο σε εμάς τους ίδιους!!!
Όταν λοιπόν έχεις υψηλές απαιτήσεις απο ανθρώπους που δεν μπορούν να συ δώσουν πολλά , τότε λογικό να απογοητεύεσαι με αυτά που λαμβάνεις ...
Όταν όμως σου υπόσχονται πολλά ,που τελικά δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τότε ..;
Ποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης;;
Τελικά ότι και να λέμε , εμείς ευθυνόμαστε κατα κύριο λόγο ..γιατί εμείς επιτρέπουμε στους άλλους να μας απογοητεύσουν!! είτε έχοντας πολλές προσδοκίες είτε δείχνοντας τυφλή εμπιστοσύνη είτε επειδή δεχόμαστε τα πάντα και κάνουμε πολλή υπομονή!!
Έτσι είναι ..στις ανθρώπινες σχέσεις δεν χωράει η λογική!
ότι και αν λέμε ΠΑΝΤΑ υπερισχύει το συναίσθημα!
Γιατί αυτό είναι που οδήγησε στην δημιουργία τους ... η αμοιβαία συμπάθεια , η ανταλλαγή έντονων βλεμμάτων ...ένα χαμόγελο!
Δίνεσαι , ανοίγεσαι , εμπιστεύεσαι , αποδέχεσαι , εκδηλώνεσαι , επενδύεις συναισθηματικά !
Αγαπάς ... και όταν αγαπάς αρχίζεις να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα!
Παραβλέπεις καταστάσεις φαινομενικά ανούσιες , γεγονότα , σημάδια που σου δείχνουν οτι η απογοήτευση ...πλησιάζει!
Και όσο περισσότερο πλησιάζει , τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε γιατί αρνούμαστε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα... βολευόμαστε σε αυτό που μας "ταιριάζει" περισσότερο!
Σε αυτό που δεν μας στεναχωρεί ούτε μας πληγώνει ...
Τελικά η αγάπη έχει πολλές διαστάσεις ... δεν μπορεί κανείς να την καθορίσει ή να δώσει έναν απόλυτο ορισμό ...
Ο καθένας μας ξεχωριστά χαρακτηρίζει την αγάπη με μια λέξη ...μία απο αυτές είναι και η απογοήτευση!!
Απογοήτευση γιατί δίνεις ,δίνεις ,δίνεις ...χωρις να περιμένεις να πάρεις!
Μέσα σου βαθιά όμως ελπίζεις να πάρεις ...
γιατί όπως μου είχε πει και ένας καλός μου φίλος ... σε μια σχέση υπάρχει ένα κουβάρι ... όταν , λοιπόν , ο άλλος το τραβάει , το τραβάει , το τραβάει μαζεύει μεγάλο μέρος του ..κι εσύ που δίνεις μένεις με την άκρη ...μετά αρχίσεις να τραβάς κι εσύ και στο τέλος καταλήγει να κόβεται το νήμα!Εσύ μένεις με ένα πολύ μικρό κομμάτι του ..γιατί είχες συνηθίσει αν δίνεις χωρίς να παίρνεις και πλέον δεν σου κάνει εντύπωση ...απλά δεν πήρες τίποτα όπως και πριν!
ο άλλος όμως εκτός απο όλα όσα πήρε απο σένα , φορτώθηκε και το υπόλοιπο κουβάρι ...
Όταν έχεις συνηθίσει να παίρνεις πολλά φορτώνεσαι και τις τύψεις ,αν φυσικά έχεις συνείδηση.
Και οχι μόνο τις τύψεις αλλά και τις ευθύνες ...
Πως μπορείς να ζεις έτσι;;
Ξέρεις ..είναι προδοσία να φεύγεις στα δύσκολα!

"... Φοβάμαι μήπως συνηθίσω έτσι. Πάντα απο μακριά να σ'αγαπώ... "

Με αφορμή τους στίχους του Σεφέρη άρχισα κι εγώ να αναρωτιέμαι ....κι αν συνηθίσω έτσι ..να σε αγαπώ απο μακριά;; 

πολλοί άνθρωποι ερμηνεύουν τον στίχο ενός ποιήματος με τον δικό τους τρόπο ... 

Ανάλογα με το τι τους θυμίζει..που τους οδηγεί συνειρμικά! 

Εμένα λοιπόν με οδήγησε σε προσωπικά βιώματα! στη δική μου ξεχωριστή περίπτωση!! 

Νομίζω πως όλοι μας έχουμε βιώσει κατι ανάλογο ..σχέση εξ'αποστάσεως ...

Γνωρίζεις ένα άνθρωπο τις καλοκαιρινές σου διακοπές , τυχαία σε ένα τρένο , σε ένα λεωφορείο , σε ένα αεροδρόμιο ..στο cafe που συνηθίζεις να πηγαίνεις κάθε μέρα ..όπως και εκείνος! 

Σε μέρη οπού εσύ και κάποιο ελάχιστοι άνθρωποι πηγαίνετε καθημερινά ...

Πιάνεις κουβεντούλα , μοιράζεσαι κοινές εμπειρίες και ενδιαφέροντα ως που φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ...Και αποφασίζεις τελικά πως θέλεις να τον ξαναδείς .. κι έτσι κανονίζεις μια επόμενη συνάντηση ... 

και αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια μέχρι που ..πρέπει να επιστρέψεις απο τις καλοκαιρινές σου διακοπές ή μέχρι που μαθαίνεις πως ..σας χωρίζουν τελικά πολλά χιλιόμετρα! 

Πως το αντιμετωπίζεις αυτό ..πως όταν με έναν άνθρωπο έχεις δεθεί τόσο πολύ και περνάτε τόσο καλά;; 

Πως να αφήσεις κάποιον που ίσως και να είναι ο άνθρωπος σου; 

Στην αρχή ο ενθουσιασμός σε κάνει να πιστεύεις πως ναι ..θα μπορέσεις να έχεις μια σχέση ακομη και απο απόσταση!! τα όνειρα που έκανες , οι στιγμές έρωτα που έζησες  , το πάθος που ένιωσες , τα υπέροχα βράδια που έγινες ένα με εκείνον τον ξεχωριστό άνθρωπο , τα όμορφα πρωινά που ξυπνήσατε μαζί  σε γεμίζουν ευχάριστα συναισθήματα που σου δίνουν με τη σειρά τους δύναμη να συνεχίσεις αυτή τη σχέση ακόμη και υπο αυτές τις συνθήκες! 

όταν όμως δεν έχεις ζήσει τόσα με κάποιον άνθρωπο πως μπορείς να δεθείς μαζί του και να αποφασίσεις να κάνεις αυτή τη σχέση;; όταν οι κοινές σας στιγμές είναι ελάχιστες ..;; πως ;; 

Κι όμως ..κάποιες φορές γνωρίζεις κάποιον και δεν προλαβαίνεις να αποκτήσεις κοινές εμπειρίες μαζί του..δεν έχεις κάτι που να σε δένει αρχικά ...

Αλλά μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις σχέση ..Γιατί;; 

Τελικά οι κοινές εμπειρίες δεν αποκτιούνται πάντα απο την άμεση επαφή ...

Είναι τα μηνύματα που έχετε ανταλλάξει , οι ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο , τα βλέμματα γεμάτα πόθο και επιθυμία στο skype ... πόσο δύσκολο να το καταλάβει ο ανθρώπινος νους ...κι όμως οι αντιδράσεις που προκαλούνται όταν κάποια βλέμματα συναντιούνται -έστω κι έτσι- είναι μοναδικές! ή μάλλον όχι ..είναι εκρηκτικές ... σαν τα πυροτεχνήματα που φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό! 

Είναι η αναμονή που υπάρχει για συνεύρεση των δύο αυτών ανθρώπων που η μοίρα επέλεξε να τους ενώσει με αυτό τον τρόπο ... είναι η αστείρευτη επιθυμία για να τον αγγίξεις ..να φιλήσεις τα χείλη του να νιώσεις τον χτύπο της καρδιάς του ...να γίνετε ένα ...ένα με αυτό τον άνθρωπο που επικοινωνείτε εγκεφαλικά!! 

Στην αρχή ο ενθουσιασμός σε ωθεί στο να αντέξεις και να περιμένεις μέχρι να τον δεις ..μετά όμως , καθώς περνούν οι μέρες;; τι γίνεται;; 

Σε κατακλύζει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα .. ο φόβος , η αμφιβολία ... και η ανασφάλεια! 

Και έρχομαστε στα λόγια του Γ.Σεφέρη ... αναρωτιέσαι "κι αν τελικά συνηθίσω να σε αγαπώ έτσι απο μακριά;; " τότε τι;; 

Κι αν δεν αντέξω και τα διαλύσω όλα ;; 

Σκέφτεσαι , σκέφτεσαι αλλά δεν οδηγεί πουθενά ... 

Πολλές φορές είναι ανάγκη ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ... 

και να πράττεις ..απλά να πράττεις αυτό που θεωρείς πως θα σε κάνει ευτυχισμένο ...

να θυσιάζεις πράγματα , να μοιράζεσαι , να ανοίγεσαι και το πιο σημαντικό ...ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ ..να ζεις !!!! 

Ποιος είπε πως τα πράγματα είναι απλά;; ποιος είπε πως όλα έρχονται όπως τα θέλουμε χωρίς καν να προσπαθήσουμε και να παλέψουμε γι αυτά;; 

Όχι ...το θέμα δεν είναι "να ζεις ανώδυνα" ... το θέμα είναι να ζεις ευτυχισμένος ...

και η ευτυχία δεν βρίσκεται στις τέλειες σχέσεις , στα ισορροπημένα συναισθήματα κλπ .... 

αλλά στα απλά, μικρά, καθημερινά πράγματα που προσπερνάμε! στα πεταχτά φιλιά, τις σφιχτές αγκαλιές , τα πονηρά χαμόγελα , τα κρυφά βλέμματα , τους καυγάδες για χαζούς λόγους , τις ψιθυριστές "συγγνώμες" , τα μηνύματα που περιέχουν μια απλή "καλημέρα" , το "ανησυχώ" , σε αυτό το "θέλω να σε δω" που σημαίνει "μου λείπεις  και σε αυτό το σιωπηλό "σ'αγαπώ" ... που δεν λέγεται με το στόμα αλλά ...με τα μάτια! 

Πλέον τελείωσαν οι πανελλήνιες ...
συνειδητοποιώ πως τελικά όλοι είχαν δίκιο ..δεν ήταν τίποτα παρά ένα 3ώρο διαγώνισμα!!
πολύ απλό!!
Τώρα λοιπόν που έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο σκέφτομαι τα όνειρα που έκανα στην αρχή της τελευταίας μου σχολικής χρονιάς ... έπειτα οδηγήθηκα σε έναν σύντομο απολογισμό...
Μεγαλώνω ... δεν είμαι πια το 8χρονο κοριτσάκι που ανυπομονούσε για την επόμενη σχολική χρονιά..
είμαι ένα 18χρονο κορίτσι που κάνει όνειρα για την νέα της ζωή!!
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν έχουν βγει ακόμα...έτσι έχω ακόμη λίγο χρόνο να ονειρεύομαι ελεύθερα!
Να σκέφτομαι όλα όσα θέλω να κάνω στη ζωή μου ...
έτσι λοιπόν άρχισα να κάνω σχέδια ...σκεφτόμουν πως θα ήθελα να είναι το πρώτο δικό μου σπίτι ...πως θα ήθελα να το βάψω , να το διακοσμήσω  ...
Έπειτα συνέχισα σκεπτόμενη τις στιγμές που επρόκειτο να ζήσω με τους φίλους μου... τις μέρες που θα μαγειρεύουμε μαζί , θα πίνουμε , θα βγαίνουμε , θα τρέχουμε σε συναυλίες , θα κλαίμε για χωρισμούς , θα πηγαίνουμε για ψώνια ... τις μέρες που θα επιστρέφω κουρασμένη απο την δουλειά μου και θα βρίσκω σπίτι μου μια ...... μια ζεστή αγκαλιά απο τον αγαπημένο μου ...
από ένα υπέροχο άνδρα!! Βόλτες στα όμορφα σοκάκια ,στο Θησείο ,στην Πλάκα ... αγκαλιές στη μέση της πλατείας Συντάγματος ...έτσι γιατί ήθελα απλά να σε αγκαλιάσω!
Συνέχισα να σκέφτομαι και να χάνομαι όλο και περισσότερο σε αυτές τις υπέροχες σκέψεις ....
Μέρες που επρόκειτο να ζήσω με την αδερφή μου ..με πολλούς απο τους ανθρώπους που αγαπώ και μου λείπουν αυτή τη στιγμή!!
Πόσο όμορφα ακούγονται όλα αυτά...παραμυθένια !!!
Τότε όμως μια άσχημη εικόνα κατέκλυσε το μυαλό μου... η ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων..
ίσως τότε να γκρεμιστούν όλα μου τα όνειρα...ίσως όμως να πραγματοποιηθούν...
Δεν ξέρει κανείς πως τα φέρνει η ζωή!!!! Απλά να ... όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει ...
πως όμως να μην κάνουμε σχέδια για το μέλλον μας ..να μην έχουμε ένα πλάνο;; μια βάση;;
Και κατάλαβα πως τελικά το μόνο κοινό που είχα με εκείνο το 8χρονο κοριτσάκι είναι ...τα όνειρα !!! ποτέ δεν σταμάτησα να κάνω όνειρα ... όσα χρόνια και αν περάσουν τα όνειρα , παραμένουν όνειρα!!!
Και που ξέρεις ..ίσως και να καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε - με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- ...

"πανελλήνιες"

Περιβαλλόμαστε απο ανθρώπους που έχουν μια εξαιρετική ικανότητα να μας αγχώνουν στο δευτερόλεπτο χωρίς να υπάρχει λόγος!

κι όμως μπορούν..είναι αυτές οι στιγμές που νιώθεις το μυαλό σου να θολώνει, η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή και έχεις ένα τεράστιο κενό..σαν να μην έχεις επαφή με την πραγματικότητα! 

Σαν να μην ξέρεις τίποτα..έχεις κάνει ένα restart Και όλα τα "αρχεία" στο μυαλό σου έχουν απλά χαθεί...

τι γίνεται όμως όταν συμβαίνει αυτό σε μια περίοδο κατα την οποία σύμφωνα με τους αγαπημένους μας καθηγητές κρίνεται το μέλλον σου;;; 

Ας ξεκινήσουμε απο αυτό λοιπόν....ποιος λέει πως το μέλλον μας κρίνεται απο ένα αισχρό σύστημα αξιολόγησης το οποίο διαρκεί μονάχα 2 βδομάδες;; 

Βασικά πως είναι δυνατό να κρίνει κανείς τις γνώσεις σου απο ένα τρίωρο διαγώνισμα! 

Επιπλέον εκτός αυτού ποιος μας λέει πως μετά τις Πανελλήνιες δεν υπάρχει ζωή;;; 

και γιατί Πανελλήνιες και όχι πανελλήνιες.. γιατί με κεφαλαίο Π ;;; 

απλές εξετάσεις είναι ...

Μας προετοιμάζουν όλοι για μια εξαιρετικά στρεσογόνα κατάσταση με πολύ δύσκολα θέματα ...κι όμως τα θέματα μπορεί να είναι δύσκολα αλλά η προδιάθεση που έχουμε , ότι δεν θα γράψουμε μας οδηγεί πράγματι στο να μην γράψουμε! 

Έχετε ακούσει ποτέ για την "Αυτοεκπληρούμενη Προφητεία " ;;; 

Χμμμ..δεν νομίζω...λοιπόν σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να καθορίζει ο ίδιος την "μοίρα" του...δηλαδή αν πιστεύεις πως δεν θα πετύχεις κάτι δεν θα το πετύχεις... αν θεωρείς πως λαμβάνεις την Χ συμπεριφορά αυτή θα λάβεις..είναι οι πράξεις σου που σε οδηγούν εκεί...

Παιδιά είναι απλές εξετάσεις ... 

Και αν αποτύχουμε τι έγινε;; έχουμε και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία...

Εξάλλου ίσως τελικά πολλοί απο μας να μην είμαστε γεννημένοι για πανελλήνιες...

Μπορεί να έχουμε άλλες κλίσεις τις οποίες το αισχρό και ανοργάνωτο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να μην μπορεί να αξιοποιήσει! 

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το άγχος και το στρες κυριαρχούν...

Η αβεβαιότητα , έλλειψη αξιοκρατίας και τα κοινωνικά προβλήματα μας έχουν κατακλύσει ... 

Ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που τόσο επιθυμούμε..μην αφήνετε κανέναν να σας αγχώνει με τις πανελλήνιες.... κάντε την προσπάθεια σας και θα ανταμειφθείτε... και αν δεν απλά..δεν ήταν γραφτό να περάσετε σε μια βαρετή σχολή και να συμβιβαστείτε με τα δεδομένα την ελληνικής κοινωνίας...

Ίσως απλά να είστε φτιαγμένοι για μεγαλύτερα πράγματα... 

Για σκεφτείτε το! 

Χρόνια πολλά μανούλα

Είναι αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου που πάντα θα είναι δίπλα σου , ότι και αν πεις , ότι και αν κάνεις! 

Θα σε στηρίζει πάντα ακόμα και αν δεν συμφωνεί με τις επιλογές σου ...θα δεχτεί αυτό που είσαι ακόμα και αν δεν της αρέσει!

Θα κάνει τα πάντα για να σε βλέπει να χαμογελάς...

και φυσικά αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άλλος παρά η μανούλα μας...

Πράγματι ώρες ώρες είναι εξαιρετικά υπερπροστατευτικές .. ανησυχούν για όλα και προσπαθούν να μας προφυλάξουν απο το οτιδήποτε..

Η μανούλα λοιπόν είναι εκείνη που όταν πέσεις και χτυπήσεις θα σε αγκαλιάζει και σου λέει πως όλα θα πάνε καλά ακόμα και αν εκείνη θέλει να λιποθυμήσει απο τον πανικό της.... 

Θα ξενυχτάει μαζί σου μέχρι να μάθεις όλα τα γράμματα της αλφαβήτας ...

Θα σου λέει παραμύθια για να κοιμάσαι...

Θα είναι εκείνη που θα ξενυχτάει όταν θα είσαι άρρωστος ...

Θα παραπονιέται ότι δεν έφαγες τίποτα ακόμη και αν έχεις φάει 2 πιάτα απο το υπέροχο φαγητό της...

Θα σου λέει πάντα να ντύνεσαι καλά ακόμα και αν έξω έχει 40 βαθμούς...

Θα σου λέει ακόμα και όταν γίνεις 25 χρονών να προσέχεις όταν βγαίνεις έξω μη σου ρίξουν τίποτα στο ποτό σου..

Είναι εκείνη η γυναίκα που πάντα θα βλέπει τη θλίψη , την απογοήτευση πίσω απο το λαμπερό χαμόγελο σου...

Θα σε καλύπτει στον πατέρα σου και επειδή σου έχει αδυναμία θα το κάνει κάθε φορά που κάνεις κάτι κρυφά.. 

θα σε στηρίξει στις επιλογές σου ακόμα και αν αρχικά φαίνεται πως δεν θα το κάνει..απλά προσπαθεί αν σε αποτρέψει απο αυτό που εκείνη θεωρεί λάθος ..ποτέ όμως δεν θα μπορούσε να αφήσει το παιδί της.. πάντα θα ανησυχεί για σένα ακόμα και αν κάνεις τη δική σου οικογένεια ... 

Θα αποδεχτεί το στυλ σου , το tattoo Που έκανες ακόμα και αν είναι εντελώς αντίθετη! 

θα είναι πάντα εκεί να ακούσει τα προβλήματα που σε απασχολούν είτε αφορούν τη φιλία είτε αφορούν κάποιον έρωτα! 

ακόμη και αν σου λέει πως δεν τις αρέσουν αυτά ...

Μια μάνα δεν μπορεί να απομακρυνθεί απο το παιδί  της..ούτε να είναι σκληρή μαζί του ...

Είναι αυτοί οι 9 μήνες που σε κουβαλάει μέσα της..ακόμα και τότε σε προστατεύει...

σε νιώθει να μεγαλώνεις μέσα της και απο ένα μικρό σποράκι γίνεσαι ένας νέος αξιόλογος άνθρωπος...μια νέα ζωή !!

Βιώνει τον μεγαλύτερο πόνο της ζωής της για να σε φέρει στον κόσμο και παραδόξως εκείνη είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της...

Προτιμά να δώσει της ζωή της για να είσαι εσύ καλά!

Είναι εκείνη η μοναδική γυναίκα που ακόμα και αν φύγεις μακριά της επειδή δεν αντέχεις την πίεση των γονιών σου , θα σε περιμένει πάντα με την ζεστή της αγκαλιά να γυρίσεις..για να σου μαγειρέψει το αγαπημένο σου φαγητό , να σου δώσει την πιο μεγάλη αγκαλιά ...

Σκέψου ... σε φέρνει στη ζωή , είναι δίπλα σου στα πρώτα σου βήματα , σε πηγαίνει στο σχολείο την πρώτη μέρα που πάντα ντρέπεσαι και δεν θέλεις να την αποχωριστείς ...σε φροντίσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής της και το μόνο που σου ζητάει είναι απλά να τρως και αν ντύνεσαι καλά...

Στην ουσία δεν σου ζητάει τίποτα! 

Η αλήθεια είναι πως το να είσαι μητέρα είναι το πιο δύσκολο μα συνάμα το πιο ευχάριστο πράγμα του κόσμου...

Άλλωστε κι εμείς τα παιδιά για όλα απευθυνόμαστε στην μητέρα μας..

κλασικές ατάκες που λέμε καθημερινά "μαμά θέλω λεφτά, μαμά είναι έτοιμο το φαγητό ..μαμά που είναι το παντελόνι μου, μαμά πονάει ο λαιμός μου ... μαμά , μαμά , μαμά ..." 

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε κάνει να καταρρεύσεις αν τον χάσεις....

Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να εύχομαι η μαμά μου να ζήσει για πάντα ..στη πορεία όμως αφού μεγάλωσα κατάλαβα πως αυτό δεν είναι δυνατό!!

ότι και να πεις γι αυτή τη γυναίκα δεν είναι αρκετό...

θα μπορούσα να γράφω αμέτρητες σελίδες για την μανούλα μου...

Μαμά μου σ'αγαπώ ..και πάντα θα σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό! 

" Θυσίες ή απλή λογική;;; "

Σε μια σχέση , για να είναι σταθερή και να υπάρξει αρμονική συνύπαρξη θα πρέπει και οι δυο πλευρές να κάνουν ορισμένες υποχωρήσεις...ο εγωισμός δεν είναι καλός σύμβουλος....
αντιθέτως!!! είναι ότι χειρότερο...
Βέβαια είναι αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθεί αυτό...όταν έχεις συνηθίσει να είσαι μόνος σου χρειάζεται το χρόνο προσαρμογής σου σε μια σχέση!
Δεν είναι όλα τόσο απλά... Ωστόσο στην αρχή , λόγω του ενθουσιασμού ίσως και λόγω του έρωτα , μπορεί να τα παρακάμψεις όλα αυτά και να μην βλέπεις όλα όσα σε στεναχωρούν...
Δίνεις υποσχέσεις , λόγια , λόγια , λόγια...
Μια σχέση προϋποθέτει πολλά...κατανόηση αλληλοσεβασμό , αποδοχή χωρίς να προσπαθείς να μετατρέψεις τον άνθρωπο σου σε κάτι άλλο...θυμήσου πως γι αυτό τον ερωτεύτηκες εξαρχής...γι αυτό τον αγάπησες!
Ίσως τελικά αυτό να είναι το πρόβλημα!!
Δηλαδή πολύ απλά ξεχνάμε όλα όσα μας έκαναν να ερωτευτούμε έναν άνθρωπο...ξεχνάμε τι αγαπήσαμε σε εκείνον...αυτά τα μικρά ανούσια χαρακτηριστικά που πλέον φαντάζουν αδιάφορα...
το λαμπερό του χαμόγελο , το τρόπο που σε κοιτάζει , το άγγιγμα του , ο τρόπος που μιλάει για σένα...όλα αυτά τα μοναδικά στοιχεία που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό ...που τον κάνουν τον άνθρωπο σου!!
Γιατί πράγματι , όταν υπάρχει κάτι που θέλεις να το αποκτήσεις  πολύ προσπαθείς και κάνεις οτιδήποτε για να το κάνεις δικό σου... όταν όμως φτάνεις στο σημείο να επιτύχεις την επιθυμία σου , όταν πια αυτό το κάτι είναι δικό σου, παύεις να προσπαθείς και επαναπαύεσαι .. και όλα αυτά γιατί θεωρείς πως θα είναι πάτα δικό σου... μέγα λάθος!
τη στιγμή που εσύ αδιαφορείς και το θεωρείς δεδομένο , κάποιος άλλος πεθαίνει για να το κάνει δικό του ... Επομένως το θέμα δεν είναι να κατακτήσεις κάτι... αλλά να προσπαθείς συνεχώς γι αυτό!
Να κάνεις τον άνθρωπο σου να χαμογελά , να λάμπουν τα μάτια του απο ευτυχία , να του δίνεις όση αγάπη διαθέτεις για εκείνον ...
Βέβαια κανείς δεν είναι ειδικός στις σχέσεις...ούτε εγώ ούτε κανένας..απλά όλοι μαζί , μέσα απο τις εμπειρίες μας και τα βιώματα μας.. μπορούμε να αποτελέσουμε κάποιον "ειδικό" ...η κάθε σχέση διαφέρει απο τις άλλες...
και οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι...
όλοι όμως έχουν ανάγκη απο αγάπη...ευτυχία , ειλικρίνεια , ζεστασιά , συμπαράσταση ...όλοι έχουν ανάγκη τον άνθρωπο τους...
Μπορεί σε όλα τα άλλα να διαφέρουμε μεταξύ μας αλλά σε αυτό είμαστε ίδιοι!
Για να έχεις όλα όσα ζητάς θα πρέπει να θυσιάσεις κάποια πράγματα..να κάνεις υποχωρήσεις , να προσπαθήσεις!
Άλλωστε πάντα κάνουμε θυσίες..ακόμα και για το πιο μικρό επίτευγμα μας έχουμε θυσιάσει κάτι...
Είναι λογικό λοιπόν να θυσιάζεις κάτι πολύ μικρό για να έχεις κάτι τόσο μεγάλο!
Η λογική δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος και η ασφάλεια δεν γεμίζει πάντα αυτό το συναισθηματικό κενό...

ο άνθρωπος σου...

άνθρωποι πηγαινοέρχονται καθημερινά στη ζωή μας... άλλοι μένουν για πάντα, άλλοι για μερικά χρόνια,άλλοι για μήνες και άλλοι είναι απλά περαστικοί...
τι είναι αυτό που μας δένει όμως με κάποιους ανθρώπους;;
έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί αυτός;;
γιατί ;; τι παραπάνω έχει απο τους άλλους;; τι είναι αυτό που σε έκανε , εξαρχής , να τον συμπαθήσεις τόσο;;
τι είναι αυτό που σε κάνει να περνάς καλά με εκείνον;; τι;; έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί είσαι τόσα χρόνια φίλος με κάποιον ή γιατί αγάπησες κάποιον τόσο πολύ;;
σκέψου λίγο.. τι είναι αυτό που σε κάνει να τα παρατάς όλα για έναν άνθρωπο;; να αφήνεις την σιγουριά και την ασφάλεια σου για εκείνον;;
Δύσκολα ρισκάρεις τη σταθερότητα σου για κάτι αβέβαιο..
το μυαλό μου ξαφνικά άδειασε... μόνο ένα πρόσωπο υπάρχει στο μυαλό μου..εκείνο για το οποίο θα άφηνα τα πάντα για να είμαι κοντά του!
πόσες φορές το έχετε νιώσει αυτό;; καμία...
αν το νιώσεις τότε ξέρεις πως αξίζει να το κάνεις.. να τα παρατήσεις όλα για να πας ακόμα και στην άκρη του κόσμου μαζί του...
αρκεί να σου το ζητήσει!!
δεν μπορείς , λοιπόν , να αφήσεις κάποιον που σε κάνει να νιώθεις μοναδικός , ξεχωριστός...που ξυπνάς και κοιμάσαι με την σκέψη του...που νιώθεις πως σκάνε πυροτεχνήματα κάθε φορά που τον κοιτάζεις... τον άνθρωπο που σε κοιτάζει όπως κανείς άλλος...
το άλλο σου μισό! δεν μπορείς να εγκαταλείπεις κάποιον που με έναν τρόπο μαγικό εμφάνιζε το χαμένο σου χαμόγελο...ήταν δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές...γελούσε και χαιρόταν με τη χαρά σου ποτέ όμως δεν σε άφηνε να στεναχωρηθείς....
οι άνθρωποι πάντα φεύγουν , λένε...
οι δικοί σου άνθρωποι όμως δεν φεύγουν ποτέ....
είναι δίπλα σου για πάντα ή για όσο τους το επιτρέπουν οι συνθήκες...
κι ακριβώς γι αυτό το λόγο μπορείς να ρισκάρεις την ασφάλεια σου...
γιατί το αξίζουν! 

"...just dreams..."

έρχεται λοιπόν η στιγμή που μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου... ή έστω αυτά που θεωρείς δικά σου όνειρα!

και τότε αναρωτιέσαι...είναι άραγε το δικό μου όνειρο;; ή μήπως τελικά είναι το όνειρο κάποιου άλλου; κι αν δεν είναι , τότε γιατί το υιοθέτησα ως δικό μου;; 

πράγματι, ορισμένες φορές , επηρεαζόμαστε απο τον κοινωνικό μας περίγυρο σχετικά με τις επιλογές μας... το να ζητάς την γνώμη κάποιου δεν είναι λάθος...αλλά το να την αποδέχεσαι και να την υιοθετείς είναι...

όλοι λένε την κλισέ φράση "κάνε αυτό που θέλεις" ...τελικά δεν είναι και τόσο εύκολο να καταλάβεις τι θέλεις..όταν ξέρεις πως οι επιλογές σου ίσως πληγώσουν κάποιους ανθρώπους, ίσως αδικήσουν ίσως ίσως ίσως.... και καταλήγεις στο να μην σκέφτεσαι τι θέλεις εσύ πραγματικά αλλά τι θέλουν οι άλλοι! επομένως πως είναι δυνατόν να κάνεις αυτό που θέλεις εφόσον τελικά σε πιέζουν υποσυνείδητα οι άλλοι;;τελικά πράγματι δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις αυτό που θέλεις ....

όχι ενδεχομένως επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις τι είναι αυτό που θέλεις αλλά επειδή οι άλλοι δεν σε αφήνουν να το κάνεις..τι κι αν ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες..είμαστε πιο φυλακισμένοι απο ποτέ...

φυλακισμένοι στη δίψα για δόξα, για αναγνώριση , για αποδοχή ..θυσιάζουμε τα θέλω μας στο βωμό των υλικών αγαθών ..για ποια όνειρα μπορούμε να κάνουμε λόγο λοιπόν; 

αφού οι ίδιοι τα καταστρέφουμε , τα θάβουμε ...και μετά απο χρόνια φτάνεις στο σημείο να κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου και συνειδητοποιείς πως τελικά....δεν έκανες τίποτα! τίποτα απολύτως..απλά συμβιβάστηκες με ξένα όνειρα ....

"..i need your love.."

"... Σε χρειάζομαι..χρειάζομαι την αγάπη σου..." 

πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί μα δεν το είπαμε σε κανέναν;; πόσες φορές το νιώσαμε , μα προτιμήσαμε να το πνίξουμε;; 

και τι καταφέραμε τελικά;; να χάσουμε αυτόν που αγαπούσαμε όσο τίποτα στον κόσμο..

πολλές φορές δεν χρειάζεται να είσαι χρόνια με κάποιον για να τον αγαπήσεις ή να τον ερωτευτείς..

η αγάπη και ο έρωτας δεν έχουν ηλικιακά ή χρονικά όρια...

το πόσο ερωτευμένος είναι με κάποιον δεν καθορίζεται απο το πόσο χρόνο γνωριζόσαστε...αλλά απο το πλήθος των συναισθημάτων σε κατακλύζουν όταν ακούς την φωνή του, όταν νιώθεις το άγγιγμα του, τα χείλη σου πάνω στα δικά του...όταν νιώθεις πως τα κορμιά σας γίνονται ένα...

δεν αρκεί μονο η αγάπη..πρέπει να υπάρχει πάθος,έρωτας,χημεία!!! 

και όλα αυτά δεν μπορείς να τα έχεις εφόσον θες μια ασφάλεια....

ξυπνάς το πρωί και βλέπεις δίπλα σου , τον άνθρωπο σου να κοιμάται...αντι να νιώσεις πανευτυχής και να τον ξυπνήσεις με το πιο γλυκό φιλί σηκώνεσαι και φεύγεις με ένα ψυχρό , συνηθισμένο φιλί...

μείνει λίγο μαζί του... αυτά τα 5 βιαστικά λεπτά...

πες του πόσο θα σου λείψει ....πόσο χαίρεσαι που είσαι μαζί του, πόσο μοναδική νιώθεις δίπλα του...

πες του όλα όσα νιώθεις....για ποιο λόγο τα κρύβεις;; 

αν περιμένεις να τα ψάξει τότε πολύ πιθανό είναι να βαρεθεί να προσπαθεί να σε "ξεκλειδώσει" και να   φύγει... 

πες του λοιπόν πως όταν είσαι μαζί του όλα τα λάθη γίνονται σωστά..πες του πόσο χρειάζεσαι την αγάπη του... πως χρειάζεσαι λίγο απο τον χρόνο του...

και πως δεν θέλεις να φύγεις απο κοντά του...
δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ...είναι τα συναισθήματα σου ...ναι δεν μπορείς χωρίς εκείνον ..ε και;; πες του το!ίσως και εκείνος να μην μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα! 

μας λείπει το συναίσθημα..αυτά τα φλογερά βράδια γεμάτα πάθος , τα όμορφα πρωινά γεμάτα αγκαλιές και φιλιά, οι απογευματινές βόλτες περπατώντας χέρι χέρι... 

 ο ορθολογισμός υπερέχει σε μια κοινωνία χωρίς αξίες και ο έρωτας χάθηκε ελλείψη συναισθημάτων! 

απελευθερώσου απο όλα αυτά που σε δεσμεύουν...άσε τους φόβους, τις ανασφάλειες και άνοιξε την καρδιά σου ..την αγκαλιά σου την ψυχή σου....δώσε αυτά που μπορείς και που έχεις για εκείνον...

μην τον αφήσεις  αφού ξέρεις πως θα το μετανιώσεις! 

κ'ανε όλα όσα ήθελες χωρίς να σκέφτεσαι τι λένε , τι πιστεύουν οι άλλοι...

γίνε αυτό που πάντα ήθελες...

και μοίρασε αγάπη .. χαμόγελα , ευτυχία....

δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο... ΑΓΑΠΑΑΑΑ...κάνει καλό!

Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ..

Συνήθως οι άνθρωποι δίνουμε πολλές υποσχέσεις σε όσους μας περιτριγυρίζουν..

κάθε φορά , στο ξεκίνημα μιας σχέσης , φιλικής και μη, απο τον ενθουσιασμό μας νιώθουμε πως μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα...νιώθουμε πως είμαστε τόσο δυνατοί που οτιδήποτε και αν επιθυμούμε θα το πραγματοποιήσουμε...

έτσι καταλήγουμε να δίνουμε υποσχέσεις που ...μετά απο λίγο καιρό , όταν πια έρχονται εκείνα τα δύσκολα πρωινά γεμάτα ρουτίνα και εκείνα τα βράδια της ανίας ,  τις ξεχνάμε! 

είναι πολύ εύκολο στη θεωρία αυτό το "θα είμαι κοντά σου για πάντα " , "θα σε αγαπώ για πάντα" , " θέλω να είμαι μαζί σου μέχρι το τέλος " ...

όλα αυτά προκύπτουν απο τον αρχικό ενθουσιασμό ενός νέου έρωτα, μιας νέας φιλίας..

εκείνες τις μέρες που είσαι στο ροζ συννεφάκι σου...όλα είναι όμορφα και απλά..

είναι γιατί δεν έχεις δεθεί ακόμα..δεν έχεις νιώσει ακόμα..και όλες αυτές οι υποσχέσεις που έδωσες ξεχνιούνται τόσο εύκολα..θάβονται στα πρώτα χαμόγελα, στα πρώτα βράδια, στους μοναδικούς περιπάτους...

κι όμως τελικά δε θάβονται και απο τους δύο..ο ένας θυμάται...θυμάται όλα όσα του έλεγες..

όλα όσα προθυμοποιήθηκες να του δώσεις και τελικά...τα έχασες στην πορεία ...

μα πως είναι δυνατόν με έναν άνθρωπο που έζησες τόσα βράδια γεμάτα έρωτα, τόσες δύσκολες μέρες, τόσα σκοτεινά πρωινά και τόσα φωτεινά απογεύματα...τόσο ξεχωριστά λεπτά να χάνεσαι;; να αθετείς τις υποσχέσεις σου , να τον θεωρείς δεδομένο...πως; 

πως μπορείς να αφήσεις αυτό που σε συμπληρώνει επειδή βαρέθηκες τη στιγμή που πέθαινες να είσαι μαζί του... τη στιγμή που του έταζες τα αστέρια...

που του έλεγες τόσο απλά αυτό το "για πάντα" ....

μερικοί άνθρωποι ξεχνάνε πολύ εύκολα... 

και όπως πολύ εύκολα "ανοίγονται "  ακόμα ευκολότερα εγκαταλείπουν και φεύγουν για αλλού!

γεμίσαμε απο εκείνους που αρέσκονται στο να πληγώνουν και χάνουμε εκείνους που αγαπούν με την καρδιά τους..

χάνονται στο βούρκο των ψεύτικων υποσχέσεων και ελπίδων...

κι έτσι απλά συνεχίζουμε χωρίς να αναρωτιόμαστε πως μας βγαίνουν τόσο εύκολα οι υποσχέσεις...το ερώτημα όμως τελικά είναι το εξής:

τι έγινε; πάθαμε ανοσία ή ίσως συμβιβαστήκαμε με αυτά τα ψίχουλα.. με αυτή την ψευδαίσθηση;

Απογοήτευση

Στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους βιώνουμε αρκετά συχνά μεγάλες απογοητεύσεις...

η αλήθεια είναι πως...δεν ευθύνονται εκείνοι αλλά εμείς!!

εμείς που περιμένουμε πάρα πολλά απο ορισμένους ανθρώπους ενώ δεν μας έχουν υποσχεθεί τίποτα! 

ίσως τελικά μόνοι μας να απογοητευόμαστε απο διάφορες σκέψεις και όνειρα που κάνουμε...

αλλά είναι δυνατόν να μην κάνεις όνειρα ;;;;

πως γίνεται να μην βλέπεις και στο μέλλον μια σχέση;; 

κι όμως το καλύτερο είναι απλά να κοιτάζεις το παρόν, το τώρα!!

και άσε όλα τα άλλα να κυλήσουν ήρεμα απο μόνα τους...

μην πιέζεις καταστάσεις γιατί θα καταλήξεις μόνος και απογοητευμένος...

εμείς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτά που έχουμε είναι υπεραρκετά ...

και συνεχώς αναζητούμε περισσότερα, επιθυμούμε κι άλλα κι άλλα ως που τελικά χάνουμε και αυτό που ήδη είχαμε!! 

εμ ..ναι μας λες και λίγο αχάριστους!!!

διότι όταν βρίσκουμε αυτό που τόσο πολύ θέλουμε , κοπιάζουμε για να το αποκτήσουμε ...

όταν όμως συνειδητοποιήσουμε πως ναι είναι δικό μας πια , παύουμε να προσπαθούμε για να το κρατήσουμε...το θεωρούμε δεδομένο... επομένως δεδομένη θα είναι και η απογοήτευση ....

και ξέρετε γιατί;; γιατί καμία φορά και τα δεδομένα ξυπνάνε απο τον αιώνιο ύπνο τους και φεύγουνε! 

και τότε έρχεται η στιγμή που μένεις πάλι μόνος και απογοητευμένος...

ωστόσο δεν κατηγορείς τον εαυτό σου γι αυτό!!! απλά επιρρίπτεις τις ευθύνες στον άλλο...ο οποίος έφυγε εξαιτίας αυτού που του έδωσες εσύ! 

Εν τέλει αν το καλοσκεφτούμε εμείς καθορίζουμε την συμπεριφορά των ανθρώπων προς εμάς! εμείς και μόνο εμείς...

εμείς οι ίδιοι επιτρέπουμε στους άλλους να μας πληγώνουν, να μας εκμεταλλεύονται, να μας κοροϊδεύουν  να μας απογοητεύουν ..ακόμη και να μας αγαπούν!!

Μονάχα εμείς καθορίζουμε τον τρόπο με τον οποίο θα μας συμπεριφερθούν! κανείς άλλος...

γι αυτό μην επιτρέπεις στον καθένα , να σε αντιμετωπίζει έτσι..αξίζεις περισσότερα απ'όσα νομίζεις...

διεκδίκησε τα και μην παραπονιέσαι.. 

ποτέ δεν είναι αργά!!!!!

never give up...

και ναι..έρχεται η στιγμή που τελικά βρίσκεις αυτό που πάντα ονειρευόσουν..αυτό που πάντα ήθελες...

αυτό που πάντα πίστευες πως σου αξίζει...

βρίσκεις εκείνον τον μοναδικό άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις μοναδική..

να νιώθεις πως είσαι η πιο τυχερή γυναίκα του κόσμου....

βέβαια η αλήθεια είναι αυτός ο κάποιος ίσως τελικά να μην έχει όλα όσα ζητάς...έχει πολύ περισσότερα απ'όσα αναζητούσες...απ'όσα μπορούσες να φανταστείς!!!

όλοι αναζητούμε κάποιον ο οποίος θα μας αγαπά, θα μας νοιάζεται...

θα μας κάνει να νιώθουμε σαν μοναδικοί, ξεχωριστοί ...

είναι δύσκολο να σε κάνει να νιώθεις βασίλισσα ...

να σου λέει κάθε μέρα πόσο σε θέλει και πόσο θέλει να είναι μαζί σου..

ποιος άλλωστε μπορεί αν εκφράσει τόσο εύκολα τα συναισθήματα του;;

όλοι μένουμε σε αυτό το cliche " προσπάθησα να σε κατακτήσω, τα κατάφερα ..άρα δεν χρειάζεται να προσπαθήσω άλλο ...εξάλλου ξέρεις τι νιώθω για σένα" 

ε όχι δεν ξέρω.. θέλω να μου το λες ...να το ακούω να μου το υπενθυμίζεις..

αν πράγματι το νιώθεις γιατί να μην μου το λες;; τι φοβάσαι;; 

νόμιζα πως οι αγάπες τολμούν...

πλέον όμως κανείς δεν πράττει με αυτό τον τρόπο... όλοι φοβούνται να ανοιχτούν , να εμπιστευτούν..

όταν λοιπόν βρίσκεις τελικά κάποιον που να εκτιμά αυτό που είσαι ακόμα και αν είσαι εγωιστής , αντιδραστικός, νευρικός , επιθετικός ... όταν βρίσκεις εκείνο το μοναδικό άτομο που σε κάνει να χαμογελάς , να καίγεσαι, να λιώνεις , να πετάς απο ευτυχία δεν τον αφήνεις για κανέναν λόγο...

ακόμα και αν σας χωρίζουν χιλιόμετρα..who cares? δεν γίνεται να τον αφήσεις αυτόν τον άνθρωπο!!!!

δεν γίνεται...

είναι σαν να αφήνεις ένα κομμάτι σου...

ότι και αν έχει γίνει στο παρελθόν , ακόμα και αν φαινομενικά δεν έχετε μέλλον ..ζήσε το παρόν..και που ξέρεις μετά απο αυτό ίσως να υπάρξει και μέλλον το οποίο πιθανότατα δεν έχεις φανταστεί!

η ζωή είναι μικρή για να αφήνεις όσα καλά συναντάς..επιπλέον δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί..εκτίμησε λοιπόν αυτό που απλόχερα σου δίνεται χωρίς να σκέφτεσαι τα πρέπει και τα μη και τα αν και τα θα.... 

αυτά σου τρώνε τις ομορφότερες ημέρες της ζωής σου... 

θυμήσου πόσα έχασες για χάρη μιας ανασφάλεια.. Think about it ... 

Λάθος αγάπες....

και ποιος είπε πως υπάρχουν λάθος αγάπες;; και τι θα πει "λάθος αγάπες" ;

ποιος ορίζει το αν μια αγάπη είναι "σωστή" ή "λάθος" ...και τι θα πει "σωστή αγάπη" ...

δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς να χαρακτηρίσεις  λάθος κάποιον που αγάπησες...

ίσως να μην ήταν το σωστό timing.. 

ναι αυτό μπορώ να το δεχτώ..όχι όμως όλα όσα έζησες με έναν άνθρωπο που αγάπησες, νοιάστηκες γι αυτόν, πέρασες μερικές απο τις ώρες τις ζωής σου να τον χαρακτηρίσεις ως λάθος...

τι πάει να πει "λάθος" ..υπάρχει στην αγάπη λάθος και σωστό...δεν νομίζω! 

απλά υπάρχει ο κακός συγχρονισμός...

δώσε όμως μια δεύτερη ευκαιρία.. ίσως με την δεύτερη φορά όλα να είναι καλύτερα... 

γιατί είχατε και οι δύο τον χρόνο να συνειδητοποιήσετε τα λάθη σας, να σκεφτείτε τι πραγματικά θέλετε , να αλλάξετε πολλά στοιχεία που σας εμπόδιζαν να είστε μαζί...

αν κάτι αξίζει δεν το αφήνεις να σου φύγει ποτέ.. ότι και αν έγινε...

ναι ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.. όχι απαραίτητα για αν αποτελειώσει αυτό που ξεκίνησε..αλλά για να επανορθώσει αν είναι δυνατό...

μη στερείς απο τον εαυτό σου

αυτή τη μοναδική ευκαιρία να είσαι με κάποιον που την πρώτη φορά δεν πήγε καλά!

μην ξεχνάς για να βγει το ουράνιο τόξο πρέπει να υπάρχει και η καταιγίδα.. δεν είναι όλα εύκολα στη ζωή.. ούτε η ζωή μας ήρθε με οδηγίες χρήσεις...απλά κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου και άσε 

τη λογική να λέει τα δικά της...

πολλές φορές το υποτιθέμενο λάθος δεν το κάνει η καρδιά αλλά η λογική... 

και καμιά φορά αξίζει να ρισκάρεις..

εξάλλου ποτέ δεν χάνεις ακόμη και αν τελικά πληγωθείς...

Φόβοι ή βαθιές επιθυμίες;;

περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας σκεπτόμενοι άτομα, καταστάσεις,συναισθήματα .....

σκεπτόμενοι πως ,μπορούσαμε να είχαμε αντιμετωπίσει καλύτερα μια κατάσταση , πως θα ενεργούσαμε αν τα πράγματα είχαν λάβει διαφορετική τροπή..πως , γιατί , αν....γεμίσαμε τη ζωή μας με αναπάντητα ερωτήματα και υποθέσεις... αβάσιμες υποθέσεις...

όταν λοιπόν σπαταλάς το μεγαλύτερο μέρος την ημέρας σου σκεπτόμενος τέτοια θέματα ....

όλα αυτά ξαφνικά ξεπροβάλλουν και στον ύπνο σου...

βλέπουμε πολύ συχνά όνειρα τα οποία δεν έχουν λογική..τεμαχισμένες όμορφες ή άσχημες στιγμές... 

και ξυπνάμε είτε με μια γλυκιά αίσθηση είτε με κομμένη την ανάσα..

και αναρωτιόμαστε συνεχώς τι να σήμαινε άραγε το όνειρο αυτό..

τα όνειρα μας λοιπόν είναι απλά υποσυνείδητες σκέψεις τις οποίες φοβόμαστε να αναλογιστούμε στη διάρκεια της ημέρας και χωρίς κανένα δικαίωμα βγαίνουν με το έτσι θέλω και πρωταγωνιστούν στα όνειρα μας... 

τις περισσότερες φορές αντικατοπτρίζουν τους βαθύτερους φόβους μας ή τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας τις οποίες φοβόμαστε να αποδεχθούμε τελικά...

όσο περισσότερο, λοιπόν πνίγεις τις επιθυμίες του, τόσο πιο συχνά θα σε επισκέπτονται για να σου υπενθυμίσουν πως είναι ακόμα εκεί...

πως έχεις ακόμα περιθώριο να τις εκπληρώσεις.. σου υπενθυμίζουν πως αρκετά έζησες στη μιζέρια...άρκετα έζησες όπως ορίζουν οι άλλοι είτε αυτοί είναι ή κοινωνία, οι στερεότυπες αντιλήψεις , οι επιταγές της μόδας...

όλα αυτά τα όνειρα έρχονται για να σου δείξουν τι χάνεις, τι θέλεις πραγματικά να κάνεις και το πνίγεις για να μην στεναχωρήσεις κάποιον ή για να μην βγεις απο μια ασφαλή αλλά συνάμα ανιαρή κατάσταση!!!!

που δεν σου προσφέρει σχεδόν τίποτα ... μόνο ασφάλεια.. αξίζει όμως να χαραμίσεις τη μοναδική ζωή που έχεις για να είσαι ασφαλής αλλά λυπημένος;; think about it...

τα όνειρα προβάλλουν όλα όσα ήθελες να ζήσεις , όλα εκείνα που φοβάσαι πως θα αντιμετωπίσεις...

αξίζει όμως φίλε μου να κυνηγήσεις και να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει... 

Το στήριγμα μου είσαι εσύ...

πολλές φορές έχουμε βρεθεί σε δύσκολες στιγμές... βιώσαμε φάσεις καταστρεπτικές για την καρδιά και τα συναισθήματα μας,νιώσαμε στο πετσί μας τι θα πει προδοσία απο το δικό σου άνθρωπο,ακούσαμε άπειρα ψέματα , ζήσαμε δύσκολες μέρες όπου ήμασταν τόσο απαισιόδοξοι..βλέπαμε τα πάντα γκρίζα ..και όπως λέμε όλοι το ποτήρι μισοάδειο !! 

αυτές τις συγκεκριμένες στιγμές λοιπόν αναζητάς μια διέξοδο... κάποιον άνθρωπο ή κάποιο γεγονός που να σε κάνει να ξεχαστείς και να αφήσεις πίσω σου αυτές τις "μαύρες" μέρες....

και τότε να που εμφανίζεται απο το πουθενά ένας αισιόδοξος και λαμπερός άνθρωπος που με τα λόγια του και το χαμόγελο του γεμίζει χρώμα τη ζωή σου...

σε συμβουλεύει αλλά προπάντων σε ακούει... 

είναι πρόθυμος να σε ακούει για ώρες ατελείωτες... και μόλις συνειδητοποιεί πως το χαμόγελο σου έχει σβήσει απο τα χείλη σου , κάνει τα αδύνατα-δυνατά για να το επαναφέρει...

ποτέ δεν ξεχνάει τις δικές του δύσκολες μέρες και το πόσο τον στήριξες...

ξέρει πόσο πολύ τον αγαπάς και πόσο τον εκτιμάς ...

ξέρει ότι τον λατρεύεις και με τον τρόπο του σου δείχνει ότι θα είναι δίπλα σου όποτε τον χρειαστείς...

και πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που σε γνωρίζει μόλις ελάχιστες μέρες να σου ανοίγει τόσο γρήγορα την ψυχή του;; πως επιτρέπει στον εαυτό του να γίνει ευάλωτος μπροστά σε ένα ξένο... λάθος ..δεν είναι τελικά τόσο ξένος όσο νομίζεις...

είναι ο δικός σου άνθρωπος... είναι αυτή η ξεχωριστή προσωπικότητα που συμπληρώνει τόσο μοναδικά τη δική σου... και όχι δεν πρόκειται για έναν έρωτα.. πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύ καλό φίλο... ένα άνθρωπο που ακόμα και αν σας χωρίζουν χιλιόμετρα είναι σαν να βρίσκεται συνεχώς δίπλα σου με ένα εξαιρετικά μαγικό τρόπο...

σε κάνει να χαμογελάς χωρίς να σου ζητάει τίποτα άλλο...

εκείνες τις ατελείωτες βραδιές του καλοκαιριού με τις υπέροχες συζητήσεις σας, για όλα τα θέματα....τα άπειρα αστεία που σου έλεγε για να χαμογελάσεις και να ξεχάσεις όλα όσα σε βασανίζουν... όλα εκείνα τα μυστικά που μοιράστηκε μόνο μαζί σου... 

αν δεν είναι αυτό ευλογία τότε τι ακριβώς είναι..

θα πρέπει να είναι κανείς αχάριστος για να μην εκτιμά αυτό το τεράστιο και μοναδικό δώρο ....

είναι σημαντικό όμως να μάθεις να ξεχωρίζεις ποιος τελικά αξίζει να είναι κοντά σου , ποιος είναι εκείνος που σε στήριξε στις δύσκολες στιγμές σου και ποιος σε χρησιμοποίησε για να πάρει όλα όσα ήθελε...

εμείς συνήθως θεωρούμε δεδομένους εκείνους που μας στήριζαν με κάθε τρόπο και κυνηγάμε τους αχάριστους , εκείνους που δεν μας νοιάστηκαν ποτέ απλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να παρατείνουν τη φήμη τους ή απλά να μεγαλώσουν τον κοινωνικό τους κύκλο... 

τελικά όμως μετά απο πολλές πίκρες, μάθαμε να εκτιμούμε αυτό που πραγματικά αξίζει...

όσες φορές και να σου πω σ'αγαπώ δεν αρκεί.. όσες φορές και αν χαρώ κι εγώ με την χαρά σου ...

όσες φορές και αν στεναχωρηθώ με τη λύπη σου ποτέ δεν θα είναι αρκετό...

γι αυτό λοιπόν κι εγώ θα είμαι εδώ για όσο το δυνατόν περισσότερο μπορέσω!!! :) 

|Τ|

"...lights will guide you home..."

ότι και αν γίνει, όπου και αν πας τελικά ..ξέρεις κατά βάθος πως θα καταλήξεις 

στο σπίτι σου....

όσο και αν επιθυμούμε να φύγουμε απο το πατρικό μας , να ξεφύγουμε απο την πίεση των γονιών μας

γνωρίζουμε πως όλα αυτά θα μας λείψουν!!!

οι καυγάδες, οι διαφωνίες , οι όμορφες μέρες, οι γιορτές των γενεθλίων , η καθημερινότητα...

ποιος άλλωστε θα ενδιαφερθεί και θα νοιαστεί περισσότερο απο το ίδιο σου το αίμα...

ποιος θα υποκρίνεται για χάρη σου πως ναι υπάρχει Άγιος Βασίλης και μάλιστα σε θυμάται κάθε χρόνο;

ποιος θα γιορτάζει με τόσο μοναδικό τρόπο τα γενέθλια σου;;

ποιος θα σου χαϊδεύει την πλάτη στις δυσκολίες και θα σου δίνει κουράγιο να συνεχίζεις;;

ναι θα υπάρξουν άνθρωποι στη ζωή μας που θα θέλουν να μας βλέπουν καλά..αλλά

η αίσθηση της ασφάλειας που έχεις όταν βρίσκεσαι σπίτι σου δεν θα την έχεις

πουθενά αλλού όσο και αν προσπαθήσεις να την δημιουργήσεις!

είναι που έζησες τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σου εκεί...

το πρώτο χτύπημα και τα πρώτα ράμματα...

ο πρώτος καυγάς...

το πρώτο ξέσπασμα σε κλάματα ...

ο πρώτος έρωτας!

όλα τα συναισθήματα σου για πρώτη φορά τα ένιωσες εκεί!

άλλωστε θυμήσου πως τις στιγμές που ήθελες να κρυφτείς απο όλους και απ'όλα και να μείνεις μόνος σου η κρυψώνα σου ήταν το δωμάτιο σου...

εκεί ένιωθες απελευθερωμένος ...όταν έκλεινε η πόρτα του αφηνόσουν στη θλίψη, τη στεναχώρια, την απογοήτευση, τη χαρά , το θυμό , τον έρωτα....

το μόνο μέρος λοιπόν που πάντα θα σε βοηθάει να ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες

και να βρίσκεις τον εαυτό σου τις στιγμές που νιώθεις ότι τον χάνεις

είναι το σπίτι σου...

γιατί χωρίς αυτό και χωρίς τις εμπειρίες που έζησες εκεί δεν θα ήσουν αυτό που είσαι τώρα,σήμερα!

and don't forget..there's no place like home...

Πάντα την πληρώνουν άλλοι....

τις περισσότερες φορές τις άδικες πράξεις και τις πίκρες που πήραμε απο τους άλλους

τις πληρώνουν εκείνοι που θέλουν αν είναι κοντά μας και
που προσπαθούν να μας δώσουν όλα όσα ζητάμε....όλα όσα χάσαμε 

με τους προηγούμενους ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή μας ,πήραν ότι ήθελαν και μετά 

μας άφησαν ως ερείπια ....

εμείς όμως κάνουμε τα αδύνατα-δυνατά για να τους αποτρέψουμε...

σαν να θέλουμε το κακό μας ένα πράγμα...

κι όμως γίνεται ασυναίσθητα...

η λογική μας αν και παράξενη και αδικαιολόγητη επιβάλλει οι επόμενοι να λαμβάνουν ότι έπρεπε 

να δώσουμε σε εκείνους που μας πλήγωσαν, μας εκμεταλλεύτηκαν, μας έσπασαν σε χίλια κομμάτια...

βγάζουμε ,κοινώς , τα απωθημένα μας σε λάθος ανθρώπους..κι όλα αυτά γιατί;; επειδή δεν μπορέσαμε ποτέ τελικά να αφήσουμε πίσω μας ότι μας 

πλήγωσε, μας άλλαξε....

το κουβαλάμε μέσα μας και αυτό ξαφνικά ξεπροβάλλει σε κάθε νέο 

ξεκίνημα... σαν να θέλει κι αυτό να μας αποτρέψει απο το να νιώσουμε 

αγάπη , ευτυχία , χαρά , έρωτα...
είναι σαν αν επιστρέφει το παρελθόν για να καταστρέψει το παρόν και κατ'επέκταση το μέλλον...

"είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, ο/η κολλητός/κολλητή μου... δεν μπορώ να ξεχάσω τόσο εύκολα την προδοσία ...θέλω το χρόνο μου..."  λάθος!!

δεν θέλεις χρόνο..απλά δυσκολεύεσαι να δεχτείς το γεγονός ότι χάνεις κάτι ασφαλές...

κάτι δεδομένο...

όταν έχεις αγαπήσει και έχεις πάρει ένα τίποτα τότε ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για πόνο...

δεν διαθέτεις άλλο χρόνο να χάσεις!!

εσύ όμως φυλακίζεις όλα αυτά τα συναισθήματα μέσα σου και τα απωθημένα που δημιουργούνται...

σε ωθούν στο να πράξεις όπως οι άνθρωποι που σε πλήγωσαν!

δεν είναι δίκαιο όμως να πληγώνεις και να παραμερίζεις κάποιον που τόσο πολύ θέλει 

να είναι δίπλα σου...να σε αγαπάει, να σε νοιάζεται, να σε στηρίζει, να χαίρεται με τη χαρά σου και να στεναχωριέται όταν δεν βλέπει το χαμόγελο σου...

δεν είναι δίκαιο να κλείνεσαι , να μην επιτρέπεις σε ένα άνθρωπο πρόθυμο να σε αγκαλιάσει με την ψυχή του...όπως λέει και ένας πολύ καλός μου φίλος..

Wake up honey life is too short and people too heartbroken to wait untill you leave them get into your soul ! open your heart and free your mind... love is the best medicine!

υποκρισία

Υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που βυθίζεσαι στη θλίψη....

Συνήθως δεν ξέρεις το λόγο...ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα τον καταλαβαίνεις όταν

πια έχεις περάσει αυτή τη φάση!
αυτές λοιπόν τις ώρες δεν θέλεις να είσαι μόνος σου...
θέλεις να τις περάσεις όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα!!
τι καλύτερο λοιπόν απο το να βγεις με έναν φίλο σου μια βόλτα, να περπατήσετε,

να συζητήσετε , να σε χτυπήσει λίγο ο καθαρός αέρας...

να ξεχαστείς!

Πλέον όμως είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον άνθρωπο να 

είναι εκεί και αυτές τις στιγμές.. 

τις περισσότερες φορές οι φίλοι δεν είναι εκεί για σένα..

σε θυμούνται μονάχα όταν έχουν ανάγκη οι ίδιοι και ξεχνούν να ρωτήσουν αν εσύ είσαι καλά!

ναι οι φίλοι είναι και για τις σκοτεινές μας μέρες αλλά και για τις ευτυχισμένες στιγμές μας...όμως πως μπορεί αυτό να είναι μονόπλευρο;; 

δεν μπορεί να ισχύει μόνο για έναν απο τους δύο! 

βέβαια αν το καλοσκεφτούμε το χειρότερο δεν είναι να συνειδητοποιείς πως δεν είναι εκεί 

να σε ακούσουν...αλλά το ότι σε χρησιμοποιούν!

όταν σε έχουν ανάγκη μηνύματα, τηλέφωνα ,αγάπες ,αγκαλιές... 

ψεύτικα "σ'αγαπώ" και "μου λείπεις"
"θα είμαι εδώ ότι και αν χρειαστείς" ..πώς όμως είσαι εδώ όταν δεν ενδιαφέρεσαι να μάθεις τι κάνω;; 

πώς είσαι δίπλα μου τη στιγμή που μου δείχνεις ότι κάποιος άλλος με έχει αντικαταστήσει;;

πως είσαι κοντά μου όταν έχεις το θράσος κοιτώντας με στα μάτια να μου λες 

εμμέσως , πάντα, πως άλλοι σε έχουν στηρίξει τη στιγμή που εγώ 

παραμέριζα τα δικά μου προβλήματα για χάρη σου;

όχι δεν έχω μετανιώσει για όσα έκανα για σένα...

απλά αναρωτιέμαι γιατί επέτρεψα στον εαυτό μου να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα σου

και να σε αφήσει να τον χρησιμοποιήσεις...

απορώ γιατί υπέμεινα τα ψέματα σου και δεν είχα τη δύναμη να σου πω πως 

ΝΑΙ ξέρω ότι όλα όσα μου λες είναι ψέματα!

τι είναι αυτό που μας κάνει να μένουμε άπραγοι ενώ βλέπουμε πως αδικούμαστε;

πολλές φορές αναρωτιέμαι..γιατί , γιατί γιατί ...γιατί δεν είχα το θάρρος να

πω όλα όσα βλέπω..τι είναι αυτό που κρατάει ;;

για ποιο λόγο συμβιβάζομαι με κάτι που δεν με γεμίζει;; 

που δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα;;

καμία απάντηση... απλά τυχαίνει θα μπορούσε να πει κάποιος!

κι όμως δεν τυχαίνει..απλά επαναπαυόμαστε σε μια ασφαλή κατάσταση....

δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να ρισκάρουμε γιατί φοβόμαστε μη χάσουμε αυτά που νομίζουμε πως έχουμε!!

ακόμα δεν καταλάβαμε πως στην τελική δεν έχουμε τίποτα...μόνο τον εαυτό μας!
κάποιες φορές ούτε καν αυτόν..τον χάνουμε στη προσπάθεια μας να ταιριάξουμε αναγκαστικά 

σε κάτι που νομίζουμε πως χρειαζόμαστε...

λίγοι είναι οι άνθρωποι που μας νοιάζονται, μας αγαπούν...

λίγοι είναι αυτοί που θα σου στείλουν ένα μήνυμα να δουν έστω πως είσαι καλά.. 

αυτούς να κρατήσεις...μην τους περιφρονείς...

γιατί θα φύγουν και θα μείνεις με εκείνους με τα ψεύτικα "σ'αγαπώ" και την υποκρισία ...

με την απογοήτευση και την μοναξιά... και στους ανθρώπους δεν ταιριάζει 

η μοναξιά!

τι είναι αυτό που μας ενώνει...

Τι είναι αυτό που σε κρατάει ξάγρυπνο τα βράδια;;

        ίσως αυτό το "για να σκεφτώ τις διαφορετικές εκδοχές μιας

κατάστασης! "

Πολλές φορές μετά απο ένα πρώτο ραντεβού, έναν 

τσακωμό ή μια απλή συνάντηση σκεφτόμαστε 

διάφορα όπως για παράδειγμα πως θα μπορούσαμε 

να εκφράσουμε με καλύτερο και σαφέστερο τρόπο τις σκέψεις

μας....

ποτέ όμως δεν καταλήγουμε κάπου..είναι τόσες πολλές οι

πιθανές εκδοχές που ξεπροβάλλουν στο μυαλό μας που τελικά..χανόμαστε σε αυτές!

τίποτα δεν μοιάζει ιδανικό για να εκφράσει το πλήθος 

συναισθημάτων που μας διακατέχει 

τέτοιες στιγμές..

Αντί όμως να αναλώνουμε το χρόνο μας σε τέτοιες ανούσιες σκέψεις ίσως 

θα πρεπε να μας απασχολούν άλλα πράγματα!

όπως τι είναι αυτό που μας ενώνει με έναν άνθρωπο;

ποια ήταν αυτή η μικρή αφορμή για την γνωριμία και την αρχή 

μιας υπέροχης φιλίας ή σχέσης;

Μάθαμε να ξεχνάμε αυτά που μας έφεραν κοντά με κάποιους ανθρώπους 

..τα θεωρούμε πλέον δεδομένα..τα αποκτήσαμε άρα 

δεν χρειάζεται να τα κυνηγήσουμε άλλο!

Μας έχει ρουφήξει αυτή η ρουτίνα και η επιθυμία

απόκτησης όλο και περισσότερων πραγμάτων

με αποτέλεσμα να παραμελούμε εκείνα που μας γεμίζουν ευτυχία και μας 

έδωσαν εξαρχής τη δυνατότητα να νιώσουμε τόσα πολλά και ξεχωριστά συναισθήματα!

Ξεχνάμε 

αυτά που λατρέψαμε σε έναν άνθρωπο..

αυτά τα μικρά μοναδικά χαρακτηριστικά του που μας έκαναν να τον αγαπήσουμε...

να αγαπήσουμε κάθε εκατοστό της ύπαρξης του...

έτσι σιγά-σιγά σβήνει και η φλόγα της αγάπης...και στο τέλος μένει η στάχτη!

Και ξανά απο την αρχή...

Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος δίχως τελειωμό...

και εμείς αντί να αλλάξουμε την "παράσταση" της ζωής μας

καθόμαστε ως απλοί θεατές βλέποντάς την να περνά απο τα μάτια μας και να χάνεται!

θυσιάζουμε τα πιο όμορφα χρόνια μας κυνηγώντας λάθος πράγματα,

σκεπτόμενοι ασήμαντες καταστάσεις... 

κι έτσι απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο απο την αγάπη.... 

                          "Οι σωστές αγκαλιές όπως οι δικές μου θέλουν πολύ χώρο... "

Υπάρχει άραγε η σωστή αγκαλιά;; νομίζω πως ναι..υπάρχουν και αυτές οι αγκαλιές που "κουμπώνουν" με μαθηματική ακρίβεια...και πολλές φορές καθώς φαίνεται δεν είναι μόνο μια...

Είναι σαν κι αυτές τις στιγμές που απο την ανυπομονησία η καρδιά σου κοντεύει να σπάσει!!!!
Περίμενα να τον δω πάρα πολύ καιρό ..αν και για 5-10 λεπτά μόνο κατάφερα να σε αντικρίσω...
Ήταν όμως αρκετά για να σε αγκαλιάσω και να σου ζουλήξω τα μαγουλάκια.. χαχαχα


Ήρθες με το πλατύ και όμορφο χαμόγελο σου να με αγκαλιάσεις... λίγα μόλις δευτερόλεπτα διήρκεσε το πρώτο άγγιγμα κι όμως ένιωσα την ελάχιστη αμηχανία σου...συνέχιζες να με κοιτάζεις με αυτό το γλυκό χαμόγελο!!! :)


Δεν κατάφερες να μείνεις για πολύ... την επόμενη φορά όμως μου υποσχέθηκες πως θα βαρεθώ να σε βλέπω... πράγματι δεν σε χόρτασα!! δεν χόρτασα το μικρό μου το παιδί...
πως γίνεται άλλωστε να χορτάσεις έναν άνθρωπο που αγαπάς τόσο πολύ ενώ τον βλέπεις μονάχα για 10 λεπτά;; αδύνατο!


Σε αγκάλιασα για τελευταία φορά και σε έβλεπα να χάνεσαι καθώς απομακρυνόσουν απο κοντά μου...μου έλειπες ήδη απο το πρώτο δευτερόλεπτο...πόσο μάλλον τώρα που μας χωρίζουν χιλιόμετρα....

Τι κι αν τελικά δεν μπορώ να σε βλέπω όποτε θέλω..τι κι αν είσαι μακριά και απέχεις τόσα χιλιόμετρα..εγώ σε νιώθω κοντά μου πιο πολύ απο ποτέ...

#love_you_son <3 |T|

Τα πιο όμορφα όνειρα τις πιο ακατάλληλες στιγμές...
Αχ αυτά τα όνειρα που κάνεις με ορισμένους ανθρώπους...
Πόσο όμορφο να σχεδιάζεις το κοινό σας μέλλον με κάποιον που υπεραγαπάς;
Φαινομενικά όταν όλοι σας κοιτάζουν υποθέτουν πως είστε ζευγάρι...
Τελικά όμως το να κάνεις όνειρα δεν προϋποθέτει ένα ερωτικό σύντροφο αλλά μια καρδιά και μια
ψυχή που μοιράζεται τις ίδιες επιθυμίες με σένα...

Έτσι κι εγώ  με την αδυναμία μου... 
Πλέον κάνουμε τόσα όνειρα για το μέλλον μας..το κοινό μας μέλλον....
Αφορμή για να γνωριστούμε στάθηκε το μάθημα της ιστορίας...
Φαινομενικά ανούσιο όμως απο αυτή τη συζήτηση ξεκίνησαν όλα...
Απο ένα ασήμαντο γεγονός φτάνεις στο σημείο να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που σε υπερλατρεύει και ας μην σου το δείχνει συχνά..σε νοιάζεται με τον τρόπο του..αυτό το μοναδικό και αληθινό τρόπο...


Του λείπεις και για χάρη σου κάνει πράγματα που προηγουμένως δεν έκανε.... είναι ιδιαίτερα εκφραστικός, σε στηρίζει, σου ανοίγεται, σε εμπιστεύεται...και το πιο σημαντικό...σε αγαπάει και σου χαρίζει την ζεστή αγκαλιά του πράγμα που δεν έκανε σχεδόν ποτέ...
Πως να μην αγαπήσεις αυτό τον άνθρωπο;; πως να μην τον αγαπάς κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο..πως να μην κάνεις όνειρα μαζί του;
είναι δυνατόν να μην θες να του δώσεις όσα εκείνος σου προσφέρει απλόχερα;;
Φυσικά και όχι!!!

Είναι πολυ τυχεροί όχι καταφέρουν να βρουν έναν άνθρωπο με τον οποίο πραγματικά να ταιριάζουν...να μοιράζονται τις ίδιες ακριβώς σκέψεις,να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, να έχουν τις ίδιες συνήθειες-επιθυμίες-γούστα!!! να αποτυπώνει τον άλλο σου εαυτό
κι εγώ βρήκα εσένα...
βρήκα το άλλο μου μισό... την αγάπη μου... τον καλύτερο μου φίλο!


έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιράζομαι τα πάντα, ακόμα και τις πιο κρυφές μου σκέψεις και επιθυμίες...τα θέλω μου ..τις ανησυχίες μου!! τα πάντα!
το να αγαπάς είναι μεγάλη ευλογία..το να αγαπιέσαι ταυτόχρονα είναι ακόμη μεγαλύτερη!


Τέτοιους ανθρώπους δεν τους αφήνεις να φύγουν απο τη ζωή σου..τους κρατάς πάση θυσία... γιατί ξέρεις πως είναι μοναδικοί και ξεχωριστοί...και πως αν και με τον τρόπο τους σου δείχνουν πως δεν θέλουν να τους αφήσεις... απλά θέλουν να τους αγαπάς και να τους νοιάζεσαι! να τους δέχεσαι με όλα τους τα ελαττώματα και τα προτερήματα , όπως ακριβώς κάνουν κι εκείνοι ...

Δεν νομίζω να μπορέσω να σας αγαπήσω περισσότερο... |Η| |Τ| <3 :)

Μάθαμε να ξεχνάμε...

Είναι και αυτές οι αγκαλιές που χάνεσαι μέσα τους… νιώθεις τόσο ασφαλής και προστατευμένος…
Δύσκολο στις μέρες μας να βρεις μια ζεστή και αληθινή αγκαλιά… μια αγκαλιά που να είναι εκεί όταν τη χρειάζεσαι χωρίς να σου ζητά ανταλλάγματα…


να σε αγαπά και να σε κλείνει μέσα της εκείνες τις καταθλιπτικές στιγμές που θέλεις να απομακρυνθείς από όλους και από όλα…
εκείνα τα μοναχικά πρωινά που ξυπνάς κοιτάς γύρω σου και δεν βλέπεις τίποτα παρα μόνο ένα σπίτι άδειο!


τα βράδια του καλοκαιριού που μέσα σε όλη αυτή τη βαβούρα εσύ θέλεις να ξεφύγεις και να κρυφτείς για λίγο…
αυτά τα μελαγχολικά απογεύματα του χειμώνα…


όλα αυτά μπορεί μόνο μια αγκαλιά να τα διώξει… να τους δώσει φως και χρώμα…
μια φαινομενικά τόσο απλή πράξη μπορεί να σε βγάλει απο αυτόν τον γκρίζο κόσμο της μοναξιάς και της θλίψης …  τελικά είναι υπό εξαφάνιση…


Κάνεις δεν σε αγκαλιάζει αληθινά πλέον.. κανείς δεν σε σφίγγει κοντά του και δεν κάνει την καρδιά σου να θέλει να σπάσει… κανείς δεν σου επιτρέπει να ακούσεις την καρδιά του…
όλοι κλείνουν τα χέρια τους για να αποτρέψουν την καρδιά τους από το να πληγωθεί…


κι έτσι απορρίπτουν οποιαδήποτε πιθανότητα να την κάνουν να χτυπάει τόσο δυνατά … που να θέλει να βγει από το στήθος τους…
χάνουν τόσο πολλά ξεχωριστά και υπέροχα συναισθήματα εξαιτίας του φόβου….


Ξεχάσαμε πως η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει… ξεχάσαμε πως για να βγει το ουράνιο τόξο θα πρέπει πρώτα να έρθει η βροχή... ξεχάσαμε πως είναι να αγαπάμε..

Οι αγκαλιές που κλείσανε!

Και μου είχες πει πως δεν φεύγεις..αλλά πως θα είσαι εδώ ….
από τότε έχω να σε νιώσω κοντά μου… γιατί μου το είπες αφού τελικά δεν  ήσουν ικανός να το κάνεις;;
αυτά τα μικρά και αθώα ψεματάκια είναι ο πιο εύκολος τρόπος να πληγώσεις έναν άνθρωπο…
κι αν εγώ σε αγαπούσα και σε νοιαζόμουν δεν σε ένοιαζε;; τι είναι αυτό που τελικά ήθελες;;
καθημερινά παραπονιόμαστε για όλους εκείνους τους ανθρώπους που έφυγαν τόσο σύντομα από τη ζωή μας…
έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί άραγε γιατί φεύγουν ;; προσπαθήσατε να τους κρατήσετε κοντά σας;;
ίσως όχι..ίσως και ναι… προφανώς για εκείνους αποτελούσατε ένα απλό στήριγμα για τις δύσκολες εκείνες μέρες.. τα βράδια μοναξιάς… όταν όλοι εκείνοι που ήταν τόσο σημαντικοί για σένα σου γύρισαν την πλάτη..εγώ όμως ήμουν εκεί για σένα.. τώρα όμως εσύ δεν είσαι εδώ.. η αγκαλιά σου έχει κλείσει… άραγε ποιος άλλος με έχει αντικαταστήσει τη στιγμή που μου έλεγες πως είμαι αναντικατάστατη;;
ποιος άλλος σε αγάπησε και σε νοιάστηκε όπως εγώ;;
ποιος σε στήριξε όπως εγώ.. σε άκουγε ,σε ενθάρρυνε , σε συμβούλευε, σε λάτρευε όπως εγώ…
πόσα τέτοια ερωτήματα κυριεύουν το μυαλό μας όταν συνειδητοποιούμε πως σιγά σιγά χάνουμε ένα πολύ σημαντικό άτομο για μας…
και περνάνε συχνά-πυκνά από το μυαλό μας… να μας θυμίζουν τον πόνο ξύνοντας τις πληγές μας…  οι οποίες τελικά δεν κλείνουν ποτέ!
πως είναι δυνατόν να ζεις έτσι;; να συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από αυτό που θες;; πως είναι δυνατόν να «συνηθίζεις» να αγαπάς κάποιον άλλον τη στιγμή που η καρδιά και το σώμα σου καίγεται για κάποιον άλλον;; πως αποκαλείς αγάπη αυτό τον συμβιβασμό;
Είναι σκληρό να συνειδητοποιείς πως ζεις σε ένα ψέμα.. πως ότι σου έλεγα και πίστευες είναι απλά λόγια και φθηνές δικαιολογίες…
όλα καταρρέουν γύρω σου κι εσύ εκεί συνεχίζεις να μένεις ακλόνητος ..εξωτερικά!
γιατί εσωτερικά όλα έχουν σπάσει σε χίλια κομμάτια…
αγαπάς χωρίς να περιμένεις να αγαπηθείς όμως και πάλι.. το να νιώθεις πως ο άνθρωπος σου δεν σε αγάπησε και δεν σε νοιάστηκε είναι σκληρό!! 

.................

"Πρέπει να δίνεις χρόνο στον άλλον να σου δείξει αυτό που πραγματικά έχει για σένα... δώσε του μια ευκαιρία μην τον απορρίπτεις χωρίς να ξέρεις καν τι νιώθει, τι θέλει...." μια απλή , φαινομενικά, συμβουλή... είναι όμως τόσο απλή όσο φαίνεται;;;
καμιά φορά όταν έχεις ήδη πληγωθεί παύεις να ελπίζεις για κάτι νέο, διαφορετικό , φρέσκο... κάτι που θα σε κάνει να ξεχάσεις τον πόνο σου που προξένησε ένας μεγάλος αλλά καταστροφικός έρωτας ή  η προδοσία από μια μακροχρόνια φιλία...
είναι στη φύση μας πλέον να μην "επιτρέπουμε" στους ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή μας να μας δώσουν αυτό που διαθέτουν... αλλά αφού απο την αρχή έχουμε καταδικάσει αυτή τη σχέση γιατί του επιτρέπουμε να εισβάλει στη ζωή μας και να φέρει τα πάνω-κάτω;;; μήπως κατά βάθος δεν έχουμε πάψει να ελπίζουμε ποτέ ή μήπως απλά αναζητάμε μια διέξοδο απο τον βούρκο στον οποίο έχουμε παγιδευτεί ;;
προφανώς προσπαθούμε να πάρουμε απο τους ανθρώπους αυτό που θέλουμε και όταν πια "θεραπεύσουμε" το "τραύμα" να τους απομακρύνουμε επειδή δεν τους χρειαζόμαστε άλλο....
εγωιστικό να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους προς όφελος σου... μη ξεχνάς πως κι εσένα σε χρησιμοποίησαν κάποτε....
επομένως το ερώτημα τελικά είναι γιατί φτάνεις να χρησιμοποιείς κάποιον άνθρωπο ενώ σιχαίνεσαι το γεγονός ότι σε χρησιμοποίησαν;; για ποιο λόγο άραγε δίνεις την εντύπωση σε έναν άνθρωπο ότι τον νοιάζεσαι , τον αγαπάς;; αφού μόλις πάρεις αυτό που επιθυμείς θα τον εγκαταλείψεις....
και γιατί έχουμε την πεποίθηση πως για να ξεπεράσουμε μια δυσκολία πρέπει να έχουμε κάποιον για να μας τραβήξει από τον βάλτο;;
πολλοί λένε πως οι άνθρωποι είναι γενικά περίπλοκοι.... τελικά όμως ίσως να μην είμαστε και τόσο περίπλοκοι... εμείς έχουμε την τάση να μπερδεύουμε τα πράγματα .....
μάλλον γιατί θέλουμε να προσθέσουμε λίγη δράσει, ένταση, πάθος , αγάπη, συναισθήματα στην βαρετή και ανιαρή ζωή μας...
πως καταντήσαμε έτσι;; πως αφήσαμε τους εαυτούς μας να χαθούν στη ρουτίνα της καθημερινότητας.. πως αφήσαμε την πολύχρωμη ζωή μας να βυθιστεί και να κρυφτεί πίσω απο το γκρίζο χρώμα της μοναξιάς με το να απομακρύνουμε τους πάντες απο κοντά μας;;;;
θέσαμε άλλες προτεραιότητες..λανθασμένες!
Και σαν να μην έφτανε αυτό ..αργούμε υπερβολικά πολύ να συνειδητοποιήσουμε το λάθος μας....
σε μια εποχή όπου η τεχνολογία φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά ακόμα και αν στην πραγματικότητα τους χωρίζουν χιλιόμετρα , εμείς καταφέραμε να απομακρυνθούμε ακόμα περισσότερο!
Η ζωή είναι μικρή και εμείς την χαραμίζουμε ακόμα περισσότερο αναλώνοντας το χρόνο μας σε πράγματα που δεν μας αξίζουν!!
Τελικά τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή απλά......δεν είναι πράγματα!
Είναι καταστάσεις, συναισθήματα , πρόσωπα,βλέμματα, χαμόγελα και όλα αυτά τα φαινομενικά ασήμαντα καθημερινά βιώματα ...  

Φίλοι και εχθροί 

πώς είναι άραγε δυνατό δύο άνθρωποι ή και περισσότεροι που στο παρελθόν υπήρξαν φίλοι να πάψουν να είναι;;; 
πώς ξεγράφεις έναν άνθρωπο απο τη ζωή σου ..έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις ζήσει τόσα πολλά;; τι είναι αυτό που σε κάνει να λειτουργήσεις με αυτό τον τρόπο;
η προδοσία;; 
συνήθως αυτή είναι η πιο συχνή απάντηση... γιατί όμως κάποιος άνθρωπος φτάνει στο σημείο να προδώσει έναν πολύ δικό του άνθρωπο;; το έχετε σκεφτεί ποτέ;; 
ναι υπάρχουν και εκείνοι που είναι απλά αναίσθητοι... η προδοσία είναι κάτι πολύ απλό για εκείνους...
ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος... 
πολλές φορές ένας άνθρωπος μπορεί να σε προδώσει ασυναίσθητα...
ίσως ευθύνεται η λανθασμένη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του...είναι στη φύση των ανθρώπων να μπερδεύονται..να νομίζουν πως θέλουν κάτι το οποίο τελικά ήταν απλά ένα απωθημένο...
κυνηγώντας όμως αυτά τα απωθημένα χάνεις εκείνο που πραγματικά θέλεις ....
οι φίλοι μπορεί να σε προδώσουν για έναν έρωτα... πως όμως παρατάς τον άνθρωπο που σε έχει στηρίξει περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλο και δεν σου ζητά αντάλλαγμα;; πως μπαίνεις στη διαδικασία να αφήσεις κάτι σημαντικό για κάτι παροδικό..
σκόρπιες σκέψεις έχουν κατακλύσει το μυαλό μου...η φίλη μου με παραμέρισε μόλις ενδιαφέρθηκε κάποιο αγόρι...
μου ζήτησε την άποψη μου η οποία για πρώτη φορά ήταν αρνητική...και τότε ξεκίνησαν όλα...
τα ψέματα , τα παράπονα... πως είναι δυνατόν να κοιτάζεις τη φίλη σου στα μάτια και να σου αραδιάζει τόσα ψέματα;; μερικοί άνθρωποι τελικά λένε ψέματα με μεγάλη ευκολία... είναι λογικό μάλλον όταν δεν έχεις το θάρρος να υποστηρίξεις τις επιλογές σου να καταφεύγεις σε ψέματα....είναι πιο εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη σε άλλους...σε πρώην που σε άφησαν, σε φάσεις που περνάς και σε κάνουν να μην ξέρεις τι θέλεις...
όλα αυτά όμως αποτελούν απλά φθηνές δικαιολογίες...
δικαιολογίες που χρησιμοποιούν καθημερινά οι άνθρωποι για να καλύψουν τις λανθασμένες επιλογές τους , ενώ θα μπορούσαν απλά να τις αποδεχτούν και να ζήσουν με αυτές... αλλά θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής να παραδεχτείς ότι έχεις μάθει να ζεις με τα λάθη σου...  να αναγνωρίσεις ότι ναι έκανες λάθος...
είναι που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως τα λάθη μας βοηθούν ...τα φοβόμαστε... χωρίς τα λάθη μας όμως δεν θα ήμασταν τίποτα!!!!έτσι λοιπόν αν δεν είχαμε "επιλέξει" τους "λάθος" φίλους δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ποιοι είναι τελικά οι σωστοί.... ή μάλλον για να λέμε και την αλήθεια δεν υπάρχουν σωστοί φίλοι... υπάρχουν πραγματικοί φίλοι με τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους... φίλοι που ναι θα μαλώσεις μαζί τους , θα φωνάξεις ...την επόμενη στιγμή όμως θα σε αγκαλιάσουν και θα σου πουν πως όλα είναι καλά..που θα σου χαμογελάσουν και θα στηρίξουν τις επιλογές σου ακόμα και αν δεν συμφωνούν με αυτές.. φίλοι που θα σε αγαπούν και στις σκοτεινές και στις φωτεινές σου στιγμές... 

έρωτας ή τρέλα;

Ήταν από ένα από αυτά τα μοναδικά καλοκαίρια που θυμάσαι για όλη την υπόλοιπη ζωή σου… βέβαια μιλάει για ολόκληρη ζωή ένα 18χρονο παιδί … κι όμως πολλές φορές παιδιά ούτε καν 18 ετών έχουν ζήσει πολλά περισσότερα απ’όσα έχει βιώσει ένας 40χρονος …
η αγάπη προφανώς δεν έχει ηλικία..σαφώς ούτε και ο ‘ερωτας… τα συναισθήματα δεν έχουν κλίμακα!! Και όλα είναι ρευστά… πως γίνεται όμως ένας έφηβος να μπορεί να βάζει σε τάξη τα συναισθήματα του τη στιγμή που το αίμα του βράζει… που λειτουργεί σύμφωνα με το συναίσθημα… που πράττει αυθόρμητα χωρίς ίχνος λογικής…
τελικά ίσως έχουν δίκιο όταν λέτε πως ο έρωτας ωριμάζει …πράγματι!!
Γυρνάς από την παραλία ,κάνεις ένα ντουζ και ετοιμάζεσαι ευθύς αμέσως για να βγείς με την παρέα σου… φαινομενικά είναι μια απλή καθημερινή μέρα όπως όλες οι άλλες…
όμως η τύχη σου επιφυλάσσει άλλες εκπλήξεις!!!!
περιμένοντας να παραγγείλεις τι θα πιεις συζητάς με τις φίλες σου …όταν ξαφνικά ακούς μια φωνή μαγευτική να σου ψυθιρίζει στο αυτί «Τι θα παραγγείλετε; » Γυρνάς φορώντας το πιο υπέροχο χαμόγελο σου και αντικρίζεις 2 μάτια να σε κοιτάζουν περιμένοντας την απάντηση σου…
Που να ήξερες πως αυτός είναι ο έρωτας σου! σαστίζεις , το χαμόγελο παραμένει στα χείλη σου αλλά η πιθανότητα να μιλήσεις φαίνεται τόσο μικρή… είναι που αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως έχεις μουδιάσει… το μυαλό σου ξαφνικά σταμάτησε … δεν υπάρχουν πια λέξεις… μόνο συναισθήματα! Αδυνατείς να ολοκληρώσεις μια απλή πρόταση..να ξεστομίσεις μια απλή λέξη… και όλα αυτά εκτυλίσσονται σε κλάσματα δευτερολέπτου…
επιστρέφοντας σπίτι τον σκεφτόμουν συνεχώς…
το πρόσωπο του, τα μάτια μου, το χαμόγελο του… είναι τρομερό το πώς κατάφερα να τα θυμηθώ όλα με κάθε λεπτομέρεια… και η πιο μικρή ρυτίδα ήταν στη θέση της… σαν να είχα τραβήξει άπειρες φωτογραφίες στο μυαλό μου.. έβλεπα ξανα και ξανά τα μάτια του..αυτό το βαθύ γαλάζιο…
δυστυχώς ή ευτυχώς όταν είσαι ερωτευμένος παραβλέπεις τα αρνητικά του… βλέπεις μόνο θετικά στοιχεία! Όλα τ’άλλα μοιάζουν τόσο μικρά και ασήμαντα… έτσι κι εγώ λοιπόν...
δεν μου περνούσε από το μυαλό η ιδέα ότι τα πράγματα ίσως λάβουν άλλη τροπή, πράγμα που τελικά συνέβη … ίσως ευθύνεται και η ηλικία μου.. μόλις 16 και ένιωθα πυροτεχνήματα μέσα μου! Όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που ένιωσα δεν μου επέτρεπαν αν δω αυτό που βλέπω τώρα….
δεν μετανιώνω βέβαια… είμαι πολύ τυχερή που ένιωσα αυτό το συναίσθημα…
δεν θα άλλαζα τίποτα παρά την άσχημη εξέλιξη του…

Στην πιο όμορφη πόλη , όπως έχει χαρακτηριστεί από πολλούς , έζησα τον έρωτα μου… Στην μαγευτική Θεσσαλονίκη….
εκεί τυχαία τον συνάντησα… κάναμε μια βόλτα στο λιμάνι, περπατήσαμε… μου κ΄ρατησε το χέρι!!!
τίποτα από όλα αυτά δεν περίμενα να συμβούν… την θυμάμαι τόσο καθαρά εκείνη τη μέρα..ήταν 14 Δεκεμβρίου …ήταν η μοναδική ευτυχισμένη μέρα που βίωσα μαζί του…
το βράδυ κι όλας έμαθα τα δυσάρεστα…
πώς να αντιμετωπίσεις το γεγονός ότι ό πρώτος σου έρωτας σε κοροϊδεύει , σε εκμεταλλεύεται..πώς;; να είναι μόλις 16 και να σου ζητούν να σκεφτείς λογικά..
πως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;; πώς να το αφήσεις πίσω σου όταν νιώθεις πως η καρδιά σου σπάει σε χίλια κομμάτια…
να ξυπνάς κάθε πρωί και να νιώθεις πως η ζωή σου έχει καταστραφεί… γιατί πολύ απλά δεν νιώθεις τίποτα άλλο παρά πόνο…
μόλις ανοίγεις τα μάτια σου ξεσπάς σε κλάματα…
σηκώνεσαι ,ντύνεσαι βιαστικά για να φύγεις ..και τώρα το πιο δύσκολο σημείο..πρέπει να βάλεις τη χαμογελαστή μάσκα ώστε να δείχνεις καλά.. να αποφύγεις τις ερωτήσεις των ανθρώπων γύρω σου για το τι έχεις… πόσο να αντέξεις όμως όταν όλα γύρω σου καταρρέουν ;;;; κάνεις υπομονή μέχρι το βράδυ που θα επιστρέψεις σπίτι σου και θα ξεσπάσεις και πάλι σε κλάματα ….όλοι πιστεύουν πως είσαι ευτυχισμένη … πίσω από αυτό το χαμόγελο όμως κρύβεται κάτι εντελώς διαφορετικό..κάτι που μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να δει!!!
η κατάσταση αυτή συνεχίζεται για μήνες… ως που μια μέρα ξυπνάς , κοιτιέσαι στον καθρέφτη και αποφασίζεις να αλλάξεις τακτική..αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα θα βρίσκεσαι σε αυτό το βούρκο;; για πόσο ακόμα θα βασανίζεσαι για κάτι που έχει τελειώσει;;;
για πόσο ακόμα θα το αφήνεις να σε καταστρέφει ;;
όλα τελειώνουν τι στιγμή που αρχίζεις να νοιάζεσαι για τον εαυτό σου…

Ένας χρόνος αργότερα και πλέον τον κοιτάζω σαν να μην έγινε τίποτα… σαν να είναι ένας ξένος…
θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής να απορρίπτεις τον άνθρωπο που αγάπησες … ναι είναι δύσκολο… αλλά μου ήταν πολύ πιο δύσκολο να με βλέπω νεκρή…

από αυτή την ιστορία συνειδητοποίησα πως …όσο μεγάλη και αν είναι η απογοήτευση , όσο έντονα κι αν είναι τα συναισθήματα, όσο δύσκολο και αν φαντάζει το να προχωρήσεις … στην ουσία είναι απλά μια παροδική κατάσταση που θα περάσει μόλις καταλάβουμε τι αξίζουμε… ή ζωή είναι μικρή και πάντα θα υπάρχει αρκετός χώρος για κάποιον νέο άνθρωπο στη ζωή σου… και θα έρθουν πολλοί άνθρωποι…άλλοι θα μείνουν για πάντα , άλλοι πάλι θα φύγουν αμέσως , άλλοι θα μείνουν για λίγο…όλοι τους όμως θα σου δώσουν κάτι!!!! ότι και αν σου αφήσει θα είναι προς όφελος σου…